Chris Evans - Ana de Armas πρωταγωνιστούν στη ρομαντική κομεντί δράσης «Ghosted»

Στο «Ghosted» του Apple Tv+ η Ana de Armas είναι μια δολοφονική κατάσκοπος, και ο Chris Evans ένας αθώος αγρότης που μπλέκεται στη δράση, σε μια ταινία υπερβολικά υπερβολική και μπερδεμένη για να εκμεταλλευτεί τη χημεία των πρωταγωνιστών της, που καταφέρνει όμως να ξεφύγει από την πεπατημένη των romantic comedies.

Η ρομαντική κωμωδία δράσης είχε ανέκαθεν μια αναπνευστικά πρόθυμη να ικανοποιήσει, υπερβολική ποιότητα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένα είδος που ίσως είναι δύσκολο να αρέσει. Σε εμάς αρέσει και θεωρούμε απαραίτητη την ύπαρξη ταινιών αυτού του είδους. Σε μια ρομαντική κωμωδία που περιέχει και δράση, όπως το «Romancing the Stone» ή το «Out of Sight» ή το «True Lies» ή το νέο sequel του «Murder Mystery», η δράση είναι το ρομάντζο – έτσι συνδέονται οι χαρακτήρες. Ένας τρόπος με τον οποίο η φόρμα επεκτείνει το vintage screwball του Hollywood είναι ότι τείνει να αφορά ζευγάρια που αντιπαθούν τόσο πολύ ο ένας τον άλλον, ώστε μόνο με το να ενωθούν σε υπερβολικές καταστάσεις που κινδυνεύουν μπορούν να λιώσουν τον πάγο. Αλλά υπάρχουν και ταινίες όπως το «Mr. & Mrs. Smith», όπου ο έρωτας στριμώχνεται ανάμεσα σε αυτοκινητιστικό χάος τόσο επιθετικό που είναι για «γέλια», και το υπερβολικό του όλου πράγματος γίνεται σαν ένα από εκείνα τα πειράματα σύντηξης fast-food.

Το «Ghosted» σε σκηνοθεσία του Dexter Fletcher και σενάριο τεσσάρων σεναριογράφων -(Rhett Reese, Chris McKenna, Erik Sommers, Paul Wernick) είναι μια ρομαντική κωμωδία δράσης που ξεκινάει ανάλαφρα και αέρινα αλλά μετατρέπεται, πριν το καταλάβεις, σε ένα θέαμα υπερβολής.

Σε ότι αφορά την σκηνοθεσία μιλάμε για ένα στήσιμο που είναι πολύ προκλητικά τραβηγμένο για με σκηνές μάχης βγαλμένες από ταινία του Jason Statham, αλλά σκηνοθετημένες με πολύ λιγότερη ακρίβεια. Μια αυθαίρετη σειρά από διεθνή σκηνικά. Μια πλοκή κατασκοπικού θρίλερ που είναι αρκετά μπερδεμένη αλλά και λίγο ανούσια και μια ρομαντική σχέση μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών που δεν αναπτύσσεται και δεν εξελίσσεται τόσο όσο κάνει μεταστάσεις και καταπατείται.

Το «Ghosted» ξεκινάει στην Ουάσινγκτον ως ένα γοητευτικό εγχείρημα, με τον Chris Evans να τράβα για ακόμα μια φορά τα βλέμματα – και καθόλου αδίκα-, με το σέξι μούσι του και το απολύτα γλυκό και ανθρώπινο χαμόγελο του, και την Ana de Armas, με το έντονο και καυστικό φλερτ, να τσακώνονται από τη στιγμή που συναντιούνται χαριτωμένα. Εκείνος είναι ο Cole, ένας αγρότης που προσέχει ένα περίπτερο με γλάστρες στη λαϊκή αγορά- εκείνη είναι η Sadie, μια επιμελήτρια τέχνης που αγοράζει το λάθος φυτό. Αλλά ο καυγάς τους σταμάτα σε έναν απογευματινό καφέ, μετά σε μια επίσκεψη στις σκάλες του «Εξορκιστή» στο Georgetown και σε ένα μπαρ με καραόκε με ζωντανή μπάντα, μετά σε μια περιπλάνηση στην πόλη που διαρκεί όλη τη νύχτα, ακολουθούμενη από μία συνεύρεση που σφραγίζει το ερωτικό κομμάτι της ταινίας. Οι χαρακτήρες συνδέονται, οι ηθοποιοί συνδέονται. Η μόνη σύγκρουση που υπαινίσσεται φτάνει με τη μορφή ενός τρέχοντος αστείου σχετικά με έναν κάκτο σε γλάστρα, ο οποίος συμβολίζει δύο πράγματα: την τάση του ενός μέρους -εκείνη- να παραμελεί αυτόν που υποτίθεται ότι πρέπει να φροντίζει -γι’ αυτό ο κάκτος είναι το τέλειο φυτό γι’ αυτήν- και την τάση του άλλου -εκείνος- να είναι υπερβολικά άπορος.

Ο τίτλος ακούγεται σαν να μας λέει ότι κάποιος πρόκειται να γίνει θύμα ghosting – αλλά στην πραγματικότητα είναι μια αναφορά στην παράνοια του Cole ότι θα γίνει ghosted, η οποία τον οδηγεί να στείλει μανιωδώς μήνυμα στη Sadie την επόμενη μέρα. Δεν πιστεύει ότι της στέλνει πολλά μηνύματα, γιατί δεν μετράει τα μηνύματα με emoji. Ο Cole ζει με την οικογένειά του σε ένα υπέροχο αγρόκτημα έξω από την Ουάσινγκτον, όπου οι λαϊκοί γονείς του τον υποστηρίζουν περισσότερο από ό,τι η θρασύτατη αδελφή του.

Ο Cole, ωστόσο, δεν μπορεί να συγκρατήσει τον εαυτό του. Είναι στη φύση του να είναι αυτό το ξεπερασμένο πράγμα, ο υπερβολικά σούπερ-ευγενικός τύπος. Έτσι, αφού η Sadie δεν απαντάει στα μηνύματά του και ανακαλύπτει, ότι έχει πάει στο Λονδίνο, παίρνει μια παρορμητική απόφαση. Θα διασχίσει αεροπορικώς τον ωκεανό και θα της κάνει έκπληξη.

Θα φανεί ο Cole σαν κυνηγός; Φυσικά και θα φανεί. Κανένας λογικός άνθρωπος δεν θα το έκανε αυτό. Αλλά η ταινία τον χρειάζεται να βρίσκεται στο Λονδίνο για να τον περικυκλώσουν ξαφνικά τρεις μπράβοι που τον μπερδεύουν με τον… Taxman. Αυτή είναι η κωδική ονομασία για ένα μυστηριώδες κατασκοπευτικό «φάντασμα». Είναι επίσης μια δικαιολογία για να χρησιμοποιηθεί το «Taxman» των Beatles. Γιατί λοιπόν να νομίζουν ότι αυτός είναι; Γιατί ένας μοχθηρός κακοποιός (Tim Blake Nelson) θα τον δέσει σε μια καρέκλα και να αρχίσει να τον βασανίζει.

Μια καλή ρομαντική κωμωδία πρέπει να κλιμακώνεται, αργά αλλά σταθερά, ώστε το κοινό να αισθάνεται ότι το προσκαλούν μαζί του για τη βόλτα. Το «Ghosted», από την άλλη πλευρά, δεν χάνει χρόνο και ρίχνει τον Cole και τη Sadie σε μια έρημο στο Πακιστάν, όπου διοικούν ένα πολύχρωμο λεωφορείο ιθαγενών και εμπλέκονται σε μια καταδίωξη στην άκρη του γκρεμού που μοιάζει σαν να θέλει να είναι η κεντρική σεκάνς του «Indiana Jones XIV». Το ότι ο Evans, ένας αθώος αγρότης, κρέμεται ήδη από την πλευρά του λεωφορείου σαν ημίθεος της δράσης είναι λιγότερο ενοχλητικό από την κεντρική σύγχυση που έχει ενσωματωθεί στην ιστορία. Η de Armas σε περίπτωση, είναι μια μαχαιροβγάλτης της CIA που δεν σχεδίαζε να την ακολουθήσει ο Evans στο Λονδίνο. Ωστόσο, ποτέ δεν δείχνει να μην έχει την παραμικρή απορία για το γεγονός ότι εμφανίστηκε. Ακόμα και όταν γίνονται συνεργάτες, οι δυο τους διατηρούν την εχθρότητά τους.

Ωστόσο, για δύο ώρες, δεν μας ενδιαφέρει καθόλου η αποστολή. H ταινία μετά βίας συγκεντρώνει την προσποίηση ότι όλα αυτά έχουν σημασία. Ο Evans, σαν ήρωας της Marvel που είναι, είναι αρκετά έξυπνος για να φλερτάρει με τον σπασίκλα, αλλά ξοδεύει πάρα πολύ χρόνο στο «Ghosted» παριστάνοντας τον εριστικό, ίσως επειδή πρέπει να αντιδράσει σε πάρα πολλές ατάκες της συμπρωταγωνίστριας του.

Κατά τη διάρκεια της ταινίας διάσημοι ηθοποιοί εμφανίζονται συνεχώς, ως δολοφόνοι, μόνο για να δολοφονηθούν μετά από δύο λεπτά προβολής. Σε ένα άλλο running gag, όλοι λένε συνέχεια στον Cole και τη Sadie, «Εσείς οι δύο πρέπει να πάτε σε ένα δωμάτιο», με το αστείο να είναι ότι τσακώνονται και τα πηγαίνουν σαν το σκύλο με τη γάτα.

Το «Ghosted» λειτουργεί αν και η κατασκοπευτική ίντριγκα είναι συνηθισμένη, η δράση είναι πιο βομβαρδιστική από ό,τι μπορεί να υποστηρίξει πραγματικά οποιαδήποτε ρομαντική κωμωδία. Δεν είμαι σίγουρη αν ο Dexter Fletcher το έχει μέσα του για να σκηνοθετήσει μια κομψά ευφάνταστη -και συνάμα αληθοφανή- σκηνή δράσης. Ωστόσο, στο «Ghosted», ρίχνει ένα σωρό πράγματα στο μπλέντερ ελπίζοντας ότι θα καταφέρουν να λειτουργήσουν και σε έναν βαθμό αυτό συμβαίνει και αυτό υποτίθεται ότι είναι αρκετό.

Η δράση σε αυτή την ταινία δεν κάνει και πολλά πράγματα για να φέρει κοντά τους δύο χαρακτήρες, αλλά για κάποιο λόγο η χημεία τους που διακρίνεται και οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές καταφέρνουν να μας χαρίσουν μία ταινία που χρειαζόμαστε γυρνώντας από μία δύσκολη μέρα και λίγο πριν ξαπλώσουμε για ύπνο. Δηλαδή κάτι που δεν χρειάζεται πολύ σκέψη, πολύ προσοχή και είναι ευχάριστο στην παρακολούθηση του. Χρειάζονται και αυτές οι ταινίες αν το καλοσκεφτείς.

Διάβασε επίσης:

Ο James McAvoy επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη με το εντυπωσιακό θρίλερ «Speak No Evil»

Aφού συνεργάστηκαν στις επιτυχίες -με εισπράξεις μισού και πλέον δισεκατομμυρίου-, «Split» και «Glass», ο James McAvoy και η Blumhouse ξανασυνεργάζονται για το remake του δανέζικου θρίλερ «Speak No Evil». Ο James Watkins θα σκηνοθετήσει από το σενάριό του και η Universal έχει ορίσει ως ημερομηνία προβολής, της νέας ταινίας, στις αίθουσες την 9η Αυγούστου 2024.

Στην πρωτότυπη ταινία του 2022, μια δανέζικη οικογένεια επισκέπτεται μια ολλανδική οικογένεια που γνώρισε σε διακοπές. Αυτό που υποτίθεται ότι θα ήταν ένα ειδυλλιακό Σαββατοκύριακο αρχίζει σιγά-σιγά να ξετυλίγεται καθώς οι Δανοί προσπαθούν να παραμείνουν ευγενικοί μπροστά στα δυσάρεστα που συμβαίνουν. Η ταινία Pic βασίζεται στο σενάριο των Christian Tafdrup και Mads Tafdrup. Ο Jason Blum θα αναλάβει την παραγωγή της ταινίας για λογαριασμό της Blumhouse, με τους Paul Ritchie, Christian Tafdrup, Jacob Jarek και Bea Sequeira να είναι οι εκτελεστικοί παράγωγοι.

Ο Watkins έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με το cult θρίλερ «Eden Lake». Στη συνέχεια σκηνοθέτησε τη «The Woman in Black», την πιο επιτυχημένη βρετανική ταινία τρόμου από τότε που άρχισαν να γράφονται τα ρεκόρ εισπράξεων, αποκομίζοντας 129 εκατ. δολάρια παγκοσμίως. Στην τηλεόραση έχει σκηνοθετήσει το cult επεισόδιο του Black Mirror, «Shut Up And Dance» και έχει συνδημιουργήσει και σκηνοθετήσει το βραβευμένο με Emmy αστυνομικό δράμα «McMafia» και μόλις ολοκλήρωσε την παρουσίαση και τη σκηνοθεσία της κατασκοπευτικής σειράς θρίλερ της δεκαετίας του ’60 «The Ipcress File».

Δες εδώ πότε θα βγει το νέο θρίλερ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ