The Diplomat: Το νέο πολιτικό δράμα του Netflix που είδαμε χωρίς ανάσα

Σε μια συνέντευξη του Ιανουαρίου στο The New Yorker, τα στελέχη του Netflix αναφέρθηκαν στον ιδανικό προγραμματισμό της εταιρείας ως «γκουρμέ cheeseburger», μια μερική διασταύρωση ποιότητας και εμπορίου που δεν φαίνεται να ευθυγραμμίζεται με το μεγαλύτερο μέρος της τελευταίας παραγωγής της πλατφόρμας. Μετά από μια κάπως αδρανή περίοδο, το Netflix είχε μια ισχυρή πρόσφατη πορεία με το «The Night Agent» (αναμφίβολα ένα τσίζμπεργκερ, μάλλον όχι γκουρμέ) και το «Beef» (αναμφίβολα γκουρμέ, μάλλον όχι τσίζμπεργκερ), αλλά είναι το νέο δράμα του streamer, «Τhe Diplomat», που έρχεται πιο κοντά στον όρο «γκουρμέ τσίζμπεργκερ» που προαναφέραμε.

Οι θαυμαστές του δημοφιλούς ψυχροπολεμικού δράματος του FX «The Americans» θα μπούν αναμφίβολα στη διαδικασία να παρακολουθήσουν το «The Diplomat» με την ελπίδα ότι το επόμενο πολιτικό θρίλερ της Keri Russell θα μπορέσει να καλύψει το κενό που άφησε πίσω της η επιτυχημένη σειρά το 2018.

Παρόλο που το «The Americans» και το «The Diplomat» μοιράζονται την ίδια πρωταγωνίστρια, καθώς και μια παρόμοια εστίαση στις συζυγικές διαμάχες εξουσίας, η νέα σειρά από την εκτελεστική παραγωγό του «Homeland», Debora Cahn, δεν είναι ακριβώς ένα σκληρό κατασκοπευτικό θρίλερ και περισσότερο σαπουνόπερα εργασιακού δράματος. Καθ’ όλη τη διάρκεια των οκτώ ωριαίων επεισοδίων της σειράς, έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται το «The Diplomat» ως μια εμπνευσμένη από το Shondaland εκδοχή του «The West Wing» και του «Scandal», κάτι που είναι λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι η Cahn έκοψε τα δόντια της ως σεναριογράφος τόσο στο «Grey’s Anatomy» όσο και στη σειρά του Aaron Sorkin στο NBC.

Το «The Diplomat» είναι εύκολα προσβάσιμο, αξιοπρόσεκτο και δεν θα μετανιώσεις τον χρόνο που χρειάζεται για να το δεις. Θα μπορούσε να είναι ένα spin-off του «Homeland» ή της «Madam Secretary». Είναι ένα καθαρό «star vehicle» για την Keri Russell που φαίνεται ότι φιλοδοξεί να την καθιερώσει ως πρωταγωνίστρια και, αν συγκρίνουμε το «The Diplomat» με άλλες σειρές, ως πορτρέτο ενός γάμου που είναι έντονα συνεργατικός, πιθανώς σε τοξικό βαθμό, έχει νύξεις από το «The Americans» του FX.Έχει κάποια από την ελκυστικότητα της παραλίας/αεροπλάνου του «The Night Agent», μόνο με λίγο περισσότερες ομιλητικές αποχρώσεις και βάθος ερμηνείας, αλλά όχι τόσο πολύ ώστε να αποξενωθούν οι θεατές που αναζητούν μια γρήγορη οκτάωρη απόδραση.

Δημιουργημένο από την Debora Cahn το «The Diplomat» ξεκινά με μια έκρηξη σε ένα βρετανικό αεροπλανοφόρο στα ύδατα της Μέσης Ανατολής. Η επίθεση, η οποία αρχικά δεν καταγράφεται, σκοτώνει δεκάδες Βρετανούς ναύτες και κλιμακώνει το ενδεχόμενο παγκόσμιας σύγκρουσης. Αλλά με ποιον;

Η Russell δίνει άλλη μια εξαιρετική ερμηνεία ως Kate Wyler, μια απότομη διπλωμάτης καριέρας που προετοιμάζεται για τη σειρά της ως πρέσβειρα των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν για μια νέα αποστολή με υψηλό ρίσκο στην Καμπούλ, , όταν η αποστολή της εκτροχιάζεται από τον βομβαρδισμό ενός βρετανικού αεροπλανοφόρου στα ανοικτά των ακτών του Ιράν και καλείται από τον πρόεδρο των ΗΠΑ να υπηρετήσει ως πρέσβειρα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ξαφνικά, η Kate ωθείται βίαια στον κυρίως τελετουργικό ρόλο του πρεσβευτή στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ενοχλημένη από την υποτιθέμενη έλλειψη ουσίας της θέσης της -έχει υπερβολική αφθονία φωτογραφίσεων μόδας- η Kate βρίσκεται διχασμένη ανάμεσα στο να παίξει με τους τυπικούς κανόνες της διπλωματίας και να μπει στην έρευνα της CIA για την τρομοκρατία.

Αντιμέτωπη με αδέξιους παγκόσμιους ηγέτες και ένα άγνωστο πολιτικό τοπίο, το μεγαλύτερο εμπόδιο της Wyler τυχαίνει να είναι και ένα από τα πιο πολύτιμα προσόντα της: Ο χαρισματικός απατεώνας σύζυγός της, ο Hal Wyler (Rufus Sewell). Αφού αποπέμφθηκε από τις δικές του πρεσβείες επειδή επανειλημμένα μίλουσε χώρις διπλώματια και εκρίνε σκλήρα υψηλοβαθμους αξιωματούχους, ο Hal βρίσκεται να παίζει δεύτερο ρόλο δίπλα στη γυναίκα του για πρώτη φορά στα 15 χρόνια του γάμου τους. Στα καλύτερά του, το «The Diplomat» βασίζεται στην αντίθεση μεταξύ του προσεκτικού πραγματισμού της Kate και των παρορμητικών, αλλά συχνά αποτελεσματικών χειρισμών του Hal, ο οποίος προσπαθεί να τη διαμορφώσει σε έναν πολιτικό κολοσσό.

Αν και γρήγορος o ρυθμός της πλόκης και ευχάριστος, το «The Diplomat» δεν έχει ποτέ σταθερό τόνο, πασχίζοντας να βρει τη σωστή ισορροπία μεταξύ του καυστικού κοινωνικού σχολιασμού και των προσπαθειών για γειωμένο γραφειοκρατικό δράμα, το οποίο συχνά συγκρούεται με τα ασεβή πειράγματα των χαρακτήρων και τις σέξι ενδοϋπηρεσιακές περιπτύξεις. Αυτή η έλλειψη συνοχής κατέστησε κάπως δύσκολο να επενδύσει κανείς στο μυστήριο γύρω από την επίθεση κατά της Βρετανίας, την οποία ποτέ δεν αισθάνεσαι τόσο υψηλών διακυβευμάτων όσο θα έπρεπε, παρά το γεγονός ότι υποτίθεται ότι τοποθετεί τη χώρα στα πρόθυρα ενός «αποκαλυπτικού» πολέμου. Επιπλέον, διάφοροι ισχυροί άνθρωποι έχουν βάλει στο μάτι την Kate για μια μεγαλύτερη δουλειά και ανυπομονούν να δουν πώς θα αποδώσει σε αυτό το προσκήνιο, η θέση της στην πρεσβεία της Βρετανίας είναι ουσιαστικά ένα τεστ που την περάσει σε μεγαλύτερη πίστα.

Σύντομα, με τον Hal ως απρόθυμο τελετουργικό σύζυγο, η Kate βρίσκεται στο Λονδίνο υπό το άγρυπνο μάτι του λεγόμενου kingmaker Stuart (Ato Essandoh), μαθαίνοντας τα μυστικά μιας απροσδόκητα περίπλοκης υπόθεσης που περιλαμβάνει την προσεκτική διαχείριση του Βρετανού πρωθυπουργού (Rory Kinnear) και του υπουργού Εξωτερικών (David Gyasi), καθώς και περιστασιακά απεχθή γκαλά και φωτογραφήσεις. Είναι η ιστορία μιας γυναίκας που σπρώχνεται σε μια δουλειά που δεν θέλει, με ευθύνες για τις οποίες δεν έχει τα προσόντα, γεγονός που μπορεί να την κάνει την τέλεια γυναίκα για τη δουλειά.

Η σειρά εξερευνά εξαιρετικά το πλαίσιο της διπλωματίας. Το υπόβαθρο της Cahn ως συγγραφέα-παραγωγού στο «The West Wing» την εξυπηρετεί εξαιρετικά όταν πρόκειται για την απεικόνιση στοιχείων του πρωτοκόλλου με τρόπους που είναι ταυτόχρονα επεξηγηματικοί και δραματικοί. Η σειρά επενδύει βαθιά στην οπτική μιας θέσης που, σε μια άλλη στιγμή, θα μπορούσε να είναι μόνο οπτική. Πρόκειται για μια δουλειά στη διασταύρωση της πολιτικής και της φιλοξενίας, οπότε η Kate πρέπει να μαθαίνει καθημερινά μαθήματα σχετικά με το πόση δύναμη έχει ή δεν έχει, ποιους ανθρώπους επιτρέπεται να καλέσει απευθείας, ποιοι μεσάζοντες είναι αποδεκτοί και πόσα απλά πράγματα μπορούν να προκαλέσουν αναστάτωση.

KERRY RUSSEL & RUFUS — instagram./hollywdhealth/

Τα πάντα στο «The Diplomat» δίνουν την εντύπωση ότι έχουν ερευνηθεί διεξοδικά και αναπαραχθεί με ακρίβεια – η αναπαράσταση από τον σχεδιαστή παραγωγής Chris Roope τοποθεσιών όπως η πρεσβευτική κατοικία Winfield House και η αμερικανική πρεσβεία στο Λονδίνο είναι εξαιρετική – χωρίς ποτέ να αφήνει την ακρίβεια να υποσκελίζει την ψυχαγωγία. Πρόκειται για μια ισορροπία που δεν επιτυγχάνεται πάντα τόσο καλά στη συνολική, κινητήρια αφήγηση της σειράς. Ο βομβαρδισμός του αεροπλανοφόρου, με την ευθύνη της αντίδρασης και το ερώτημα ποιος πρέπει να κατηγορηθεί, είναι κυριολεκτικά το υλικό μιας ντουζίνας επεισοδιακών πλοκών του «West Wing», μόνο που εδώ έχει απλωθεί σε οκτώ ώρες, απαιτώντας μια σειρά από αντιπερισπασμούς και μερικές φορές περιττές περιπέτειες.

Επίσης, η επιπόλαιη προσέγγιση της σειράς για τον «πραγματικό κόσμο», όπου το ημι-γενικό γεγονός της υποκίνησης πρέπει να υπάρχει μαζί με αναφορές στις αποτυχίες των μυστικών υπηρεσιών που οδήγησαν στην εισβολή μας στο Ιράκ το 2003, πλάγιες αναφορές σε έναν απρόβλεπτο πρόσφατο πρόεδρο που έθεσε σε κίνδυνο τη διεθνή θέση και την όχι τόσο έξυπνη όσο νομίζουν κατάσταση με έναν ηλικιωμένο και πιθανώς ετοιμόρροπο πρόεδρο που επέλεξε μια νεότερη, γυναίκα αντιπρόεδρο μόνο και μόνο για να αρχίσει να αμφισβητεί τα προσόντα της για τη διαδοχή. Αντί να πετύχει ακριβώς την πλοκή του, όμως, το «The Diplomat» πετυχαίνει απόλυτα τις σχέσεις του, πράγμα μάλλον σημαντικό, δεδομένου ότι η διπλωματία βασίζεται, τελικά, στις σχέσεις.

Όλα ξεκινούν με την Kate, έναν διεξοδικά μελετημένο και άριστα παιγμένο χαρακτήρα που μπορεί να είναι ένα ψάρι έξω από το νερό, αλλά είναι το πιο έξυπνο ψάρι που υπάρχει. H Russell και η σειρά είναι αφοσιωμένοι στην ακαταστασία της Kate, είτε αυτό διερευνάται σε ένα ολόκληρο επεισόδιο που επικεντρώνεται στην αυξανόμενη απογοήτευσή της καθώς ταξιδεύει μπρος-πίσω σε όλο τον κόσμο προσπαθώντας να αποτρέψει μια καταστροφή, είτε σε μικρές λεπτομέρειες όπως το ότι το διάλειμμα για το μπάνιο παίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στη πλόκη. Η Russell αποτυπώνει με σφοδρότητα τη δυσφορία της Kate και τη νοημοσύνη της με τρόπο που δεν αφήνει ποτέ τους θεατές να ξεχάσουν πόσο σωστή και λάθος είναι ταυτόχρονα για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει.

Μιλώντας για αξιοπιστία, η Russell και ο Sewell, έχουν τη σωστή χημεία για να πουλήσουν αυτόν τον γάμο συμπληρωματικών φιλοδοξιών και προσαρμογών, έναν γάμο στον οποίο το σεξ μπορεί να είναι καλό, η συζήτηση καλύτερη και η όλη ένωση μια συνταγή για καταστροφή. Η Russell και η Sewell προβάλλουν ένα επίπεδο χαλαρής οικειότητας που χρειάζεται χρόνια για να καλλιεργήσουν κάποιοι συνεργάτες σκηνής. Η Russell και ο Gyasi έχουν τη δική τους άμεση χημεία που είναι απλή και ενστικτώδης και αποτελεί μια καλή αντίθεση με την ένωση Kate-Hal.

Αλλά υπάρχει άραγε υπερβολική χημεία; Το «The Diplomat» χάνει λίγο από τη λάμψη του κάθε φορά που η Russell και ο Sewell μένουν χώρια για πολύ καιρό, κάτι που γίνεται πιο έντονο όταν η διεθνής κρίση φτάνει στην κορύφωσή της στα δύο τελευταία επεισόδια. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η δεύτερη σεζόν του «The Diplomat» είναι αναμενόμενη αφού η πρώτη τελειώνει με μια ικανοποιητικά ανατρεπτική και καθοριστική για την πλόκη, αν και συναισθηματικά χειραγωγική, κλιμάκωση.

Η σειρά μπορεί, επιφανειακά, να αφορά χαρακτήρες που προσπαθούν να αποτρέψουν τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά κάπως έτσι εστιάζει στα εσωτερικά και τα εξωτερικά πολίτικα παιχνίδια που μπορεί να συμβαίνουν ακόμα και κατά τη διάρκεια ενός γεύματος υψηλού προφίλ στο οποίο όλοι έχουν διαφορετική ατζέντα.

Ο ουσιαστικός, έξυπνος και παιχνιδιάρικα βλάσφημος διάλογος καθιστά τις εκτεταμένες σκηνές με χαρακτήρες όπως η Kate, η επικεφαλής της CIA Ali Ahn, η προσωπάρχης του Λευκού Οίκου Nana Mensah και η σπουδαία Celia Imrie ως διαβόητη «μεσίτρια» εξουσίας που μετράει ο ένας τον άλλον, τις καλύτερες και πιο έντονες της σειράς. Ο Essandoh είναι εξαιρετικός ως ο άνθρωπος που του έχει ανατεθεί να συνδέσει όλα αυτά τα πολιτικά κομμάτια, ο Henry Higgins στην Eliza Doolittle της Kate τη μια στιγμή, αδέξια μπερδεμένος την άλλη.

Η σειρά ίσως γέρνει λίγο περισσότερο απ’ όσο θα θέλαμε στις επιπόλαιες και κλιμακούμενες συγκινήσεις της πλοκής, φτάνοντας σε ένα επιτηδευμένο τέλος που σε αφήνει μετέωρο και που θέλουμε να δούμε πώς θα λυθεί.

Διάβασε επίσης:

Ο Clint Eastwood σκηνοθετεί την νέα και ίσως τελευταία του ταινία με σημαντικά ονόματα του cinema

O 92χρονος Clint Eastwood και ίνδαλμα του Hollywood, θα σκηνοθετήσει την νέα του ταινία, η οποία θα γίνει στο παλιό του στούντιο Warner Bros. Ο θρυλικός ηθοποιός-σκηνοθέτης πίσω από τις ταινίες «Unforgiven», «Million Dollar Baby» και «Bridges of Madison County» – ετοιμάζεται να γυρίσει άλλη μια ταινία και αυτό από μόνο του είναι μία είδηση, γιατί περιμένουμε με ανυπομονησία το νέο εγχείρημα.

Ο σκηνοθέτης-ηθοποιός βρίσκεται στη διαδικασία επιλογής των ηθοποιών στους όποιους ήδη περιλαμβάνονται ο Nicholas Hoult και η Tony Collette. Η ταινία «Juror No. 2», είναι ένα νομικό δράμα που έχει στηθεί στη Warners. Μετά από μήνες προσπάθειας να βρεθεί ο κατάλληλος συνδυασμός ηθοποιών και εβδομάδες συνομιλιών με τον Hoult και την Collette, οι επίσημες προτάσεις ως προς τους ηθοποιούς βγήκαν στο φως της δημοσιότητας την Πέμπτη 20/04.

Το «Juror No. 2» θα διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια μιας δίκης για φόνο και ακολουθεί έναν ένορκο, τον οποίο θα υποδυθεί ο Hoult, ο οποίος συνειδητοποιεί ότι μπορεί να προκάλεσε τον θάνατο του θύματος. Ό πρωταγωνιστής θα πρέπει να αποφασίσει αν θα χειραγωγήσει τους ενόρκους για να σωθεί ή αν θα αποκαλύψει την αλήθεια και θα παραδοθεί. Η Collette θα υποδυθεί την εισαγγελέα. Η παραγωγή θα ξεκινήσει στα μέσα Ιουνίου, γεγονός που θα κάνει τον Eastwood 93 ετών όταν αρχίσουν τα γυρίσματα, καθιστώντας τον έναν από τους γηραιότερους κινηματογραφιστές που εργάζονται ακόμη.

Δες εδώ ποια θα είναι η νέα ταινία του Clint Eastwood

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ