Middle age «revenge»: Η Μουρ, η Τζολί και η Άντερσον επιτέλους παίρνουν τη θέση που τις αξίζει
Πως γυναίκες-ηθοποιοί του «ποπ κορν» επιτέλους αναγνωρίζονται.
Η Ντέμι Μουρ δεν προοριζόταν ποτέ να κερδίσει Χρυσή Σφαίρα. Άλλωστε, οι παραγωγοί την είχαν απορρίψει εδώ και πολύ καιρό ως «ηθοποιό του ποπ κορν», δλαδή ένα μεγάλο όνομα και ένα όμορφο πρόσωπο και τίποτα περισσότερο. Μια ηθοποιός που προοριζόταν να πουλήσει μερικά εισιτήρια κινηματογράφου και μετά να σβήσει στο παρασκήνιο για να ανοίξει τον δρόμο για τον επόμενο λαμπερό νέο.
Όμως αυτό το περασμένο Σαββατοκύριακο συνέβη το απροσδόκητο. Η Μουρ (62 ετών) πήρε μια Χρυσή Σφαίρα – το πρώτο της βραβείο ερμηνείας. Όπως σημείωσε η παρουσιάστρια των βραβείων, Nikki Glaser, αυτή είναι η χρονιά της «επιστροφής» της μεσήλικας ηθοποιού. Μάλιστα, από τις 6 γυναίκες που προτάθηκαν για πρωταγωνίστρια σε κινηματογραφική ταινία – δράμα, όλες ήταν άνω των 49 ετών.
Εκτός από τη μεγάλη επιτυχία της Μουρ, τόσο η Πάμελα Άντερσον όσο και η Αντζελίνα Τζολί έχουν ηγηθεί σε ανεξάρτητα έργα φέτος που τις ανέβασαν από το σωρό των ξεχασμένων σεξουαλικών συμβόλων του Χόλιγουντ στο καθεστώς της διάσημης υποψήφιας για το βραβείο.
Το βασικό θέμα των ταινιών που πρωταγωνίστησαν, επικεντρώνεται σε γυναίκες μιας ορισμένης ηλικίας που παλεύουν με τη σκληρότητα της βιομηχανίας του θεάματος απέναντι στις γυναίκες-σταρ, και είναι αναγκασμένες να αντιμετωπίσουν το γεγονός ότι το αγαπημένο τους κοινό (και που κάποτε τις λάτρευαν καιοι παραγωγοί τους) τις εκτιμούν ως τίποτα περισσότερο από ένα όμορφο αντικείμενο που μπορεί τελικά να απορριφθεί και να αντικατασταθεί. Ειρωνικό, όχι; Ή, ίσως αυτό το βολικό μοτίβο υποδεικνύει έναν ευρύτερο απολογισμό στο Χόλιγουντ. Ίσως η βιομηχανία αναγκάζεται επιτέλους να κάνει έναν απολογισμό του τρόπου με τον οποίο αντιμετώπισε (και εξακολουθεί να αντιμετωπίζει) τις νεαρές γυναίκες-σταρ της.
Στην ταινία «comeback» της Μουρ, «The Substance» της Coralie Fargeat, υποδύεται την Elizabeth Sparkle, μια ηθοποιό και καθηγήτρια φυσικής κατάστασης που αποσύρεται ανεπιτήδευτα από το σόου της από τον επιμελή παραγωγό της (Dennis Quaid) υπέρ μιας νεότερης, πιο εμπορεύσιμης αντικαταστάτριας. Αφού συνειδητοποιεί ότι η ζωή της είναι άδεια χωρίς τη δουλειά της – και, φυσικά, την επιβεβαίωση των θαυμαστών της – στρέφεται σε ένα ναρκωτικό στη μαύρη αγορά, το οποίο υπόσχεται να αναδείξει τον καλύτερο εαυτό της. Ο καλύτερός της εαυτός αποδεικνύεται ότι είναι η Margaret Qualley, η οποία αναδύεται με τρόπο γκροτέσκο από τη σπονδυλική της στήλη. Το ζευγάρι είναι «ένα»—πρέπει να μοιράσουν τον χρόνο τους ή να διακινδυνεύσουν τρομερές συνέπειες. Η ταινία καταλήγει στον παραλογισμό σωματικής φρίκης, αλλά, στον πυρήνα της, κριτικάρει τη νοσηρή εμμονή του Χόλιγουντ με τη νεολαία και την ευμετάβλητη ψυχρότητά του προς τους ηλικιωμένους σταρ. Ακούγεται οικείο; Η Μουρ, όπως και η Ελίζαμπεθ, ήταν αγαπημένη του Χόλιγουντ της δεκαετίας του ’80 και του ’90. Ωστόσο, αφού πρωταγωνίστησε σε ταινίες όπως το Ghost και το Striptease, απορρίφθηκε ευρέως ως όμορφο πρόσωπο, όχι ως καλή ηθοποιός.
Διάβασε επίσης: Το σπίτι από το «Home Alone» πωλείται αλλά αν δεν.. βγαίνεις μπορείς να αγοράσεις την τέλεια έκδοση από τη LEGO
Η πολιτιστική αναζωπύρωση της Άντερσον ακολουθεί ένα εκπληκτικά παρόμοιο μοτίβο. Αφού χαρακτηρίστηκε σύμβολο του σεξ για τη συμμετοχή της στο Baywatch και την ταινία της Barb Wire με κριτική, έπεσε σε μεγάλο βαθμό στα αζήτητα. Μέχρι που ήρθε η ευκαιρία της με το «The Last Showgirl» της Gia Coppola. Σε αυτό, η Άντερσον αναλαμβάνει το ρόλο της Shelly, μιας μεσήλικης showgirl της οποίας η εμβληματική επιθεώρηση στο Λας Βέγκας, κλείνει. Η παράσταση είναι ένα πολιτιστικό λείψανο μιας διαφορετικής εποχής—μιας εποχής που τα showgirls ήταν τα ελίτ icons μιας πολύβουης πόλης. Είναι μια εποχή που η Shelly, που χορεύει στην επιθεώρηση από τη δεκαετία του ’80, μπορεί ακόμα να θυμάται. Καθώς μπαίνει στο κύκλωμα της οντισιόν, η Shelly αναγκάζεται να υπολογίσει το γεγονός ότι δεν θεωρείται πλέον εμπορεύσιμη χορεύτρια. Όπως και η Elizabeth της Moore, θεωρείται ως ένα ξεπερασμένο προϊόν που πρέπει να πεταχτεί στην άκρη. Η ερμηνεία της Άντερσον έχει εγκωμιαστεί ευρέως, αν και οπισθοδρομικά.
Και τέλος, υπάρχει η Τζολί, η οποία πρωταγωνιστεί στο «Maria» του Pablo Larraín, μια βιογραφική ταινία για τις τελευταίες, μπερδεμένες μέρες της ντίβας της όπερας Μαρία Κάλλας. Στην ταινία, η Μαρία έχει χάσει τη φωνή της και, μαζί της, την αίσθηση του εαυτού της. Απουσία της καριέρας της και της τέχνης της, ποια είναι η ταυτότητά της; Η Τζολί ήταν ένα από τα κορίτσια του Χόλιγουντ της δεκαετίας του ’90 και των πρώτων ετών, πρωταγωνιστώντας σε υπερπαραγωγές όπως το «Tomb Raider» και το «Gone in 60 Seconds». Αλλά μετά από την πρώιμη αναγνώριση των κριτικών για το Girl, Interrupted, έγινε τροφή των ταμπλόιντ, με την καριέρα της να επισκιάζεται από την προσωπική της ζωή, όπως περιγράφει το Instyle. Επαγγελματικά ήταν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Ενώ η Άντερσον στράφηκε στη δημιουργία μαρμελάδας, η Τζολί πήγε πίσω από την κάμερα, περνώντας μεγάλο μέρος της δεκαετίας του 2010 σκηνοθετώντας. Η δουλειά της στη Μαρία θεωρείται επίσης μια απροσδόκητη επιστροφή. Οι άλλοτε επικριτές της έδωσαν τα εύσημα: «Η Angelina Jolie δεν ήταν ποτέ καλύτερη», ισχυρίστηκε η Empire.
Και οι τρεις από αυτούς τις λεγόμενες: «σταρ της επιστροφής» είναι τεράστιες υποψήφιες για βραβεία φέτος. Υπάρχει ένα εορταστικό συναίσθημα στον αέρα – μια αίσθηση ότι τρεις μεσήλικες αστέρες που υποτιμήθηκαν, κακώς εκτιμήθηκαν, παίρνουν την τιμητική τους! Τελικά, προσγείωσαν όλους αυτούς τους ανθρώπους να καθίσουν και να προσέξουν το ταλέντο που προφανώς κρυβόταν κάτω από την επιφάνεια όλα αυτά τα χρόνια! Ίσως, αν περισσότεροι παραγωγοί έδιναν σε νεαρές, όμορφες ηθοποιούς τα εύσημα να αναλάβουν πιο χορταστικούς και ουσιαστικότερους ρόλους, οι ηθοποιοί δεν θα έχουν ένα ναδίρ από το οποίο πρέπει να επιστρέψουν.
Διάβασε επίσης: Αγάπα το σώμα σου σε κάθε ηλικία- Inspro η Sharon Stone με τις τελευταίες της φωτογραφίες
|
Ακολούθησε το TheIssue.gr στο Google News και μάθε πρώτη όλα τα νέα!
|
