Η έκθεση Metiers d'Art του οίκου Chanel «υποκλίθηκε» στα τοπικά έθιμα του Ντακάρ

Ο οίκος Chanel πραγματοποίησε την ετήσια έκθεση Metiers d’Art στο Ντακάρ, της Σενεγάλης και ήταν ένας έμμεσος τρόπος για να δημιουργήσει διαπολιτισμικές συνδέσεις. Ήταν μια τριήμερη εκδήλωση που έγραψε ιστορία φέτος καθώς επέλεξε μια πόλη της Αφρικής για τη διεξαγωγή αυτής της μεγάλης έκθεσης. Μέσα από αυτήν την έκθεση ξετυλίχθηκαν ιδέες που μας δείχνουν το μέλλον της βιομηχανίας της μόδας.

Κάθε χρόνο, αυτό το εκτός προγράμματος σόου αποτίει φόρο τιμής στα 11 εργαστήρια που έχει αποκτήσει η Chanel κατά τη διάρκεια των δεκαετιών, ουσιαστικά για να διατηρήσει τις εξειδικευμένες γαλλικές τέχνες που είναι ζωτικής σημασίας για τη δημιουργία μόδας. Πρόκειται για ονόματα όπως το Lemarié, το οποίο κατασκευάζει φτερά, το Montex, γνωστό για τις χάντρες του, τον διάσημο κεντητή Lesage και τον υποδηματοποιό Massaro.

Μια διαφορετική επίδειξη

Ο Robin Givhan της Washington Post είχε παρομοιάσει κάποτε την ατμόσφαιρα που επικρατεί στις επιδείξεις υψηλής ραπτικής της Chanel σα μια συναυλία των Grateful Dead, επειδή οι καλεσμένοι είναι τόσο πιστοί στον οίκο που εμφανίζονται ντυμένοι με τη μάρκα από την κορυφή ως τα νύχια, με γνώσεις για τα προϊόντα, αλλά και τις συλλογές. Αντίθετα στο Ντακάρ δεν είχε τους συνήθεις διεθνείς καλεσμένους της μόδας. Ο οίκος Chanel προσκάλεσε μόλις 165 δημοσιογράφους, πελάτες και διασημότητες από το εξωτερικό, εστιάζοντας κυρίως στη διοργάνωση της επίδειξης για περίπου 550 ντόπιους καλεσμένους – ένας κατάλογος που απαρτιζόταν από καλλιτέχνες, πολιτιστικές προσωπικότητες, δημοσιογράφους και συντάκτες μόδας.

Η πιο εορταστική επίδειξη μόδας

Η έκθεση αυτή περιελάμβανε από δείπνο καλωσορίσματος μέχρι τοπικούς μουσικούς και συγγραφείς που έδιναν παραστάσεις και ομιλίες. Ωστόσο δεν ήταν τόσο η προσέγγιση των αξιών της Chanel με εκείνες της τοπικής κουλτούρας, όσο η δημιουργία διαπολιτισμικών συνδέσεων. Η Virginie Viard, δημιουργική διευθύντρια του οίκου, εργαζόταν για την πραγματοποίηση του ταξιδιού για πάνω από τρία χρόνια. Έβλεπε ότι το Ντακάρ είχε εξελιχθεί σε μια παγκόσμια πρωτεύουσα της τέχνης και της μόδας. Καμία μάρκα, της κλίμακας της Chanel ή οποιασδήποτε άλλης, δεν είχε διοργανώσει επίδειξη μόδας εκεί, και ενώ η έλευση μιας πολυτελούς μάρκας σε μια χώρα όπου το 75% των οικογενειών ζει σε χρόνια φτώχεια μπορεί να είναι μια δύσκολη ιδέα, είναι απορίας άξιον ότι κανείς δεν το είχε δοκιμάσει στο παρελθόν.

Τα λογότυπα της πολυτέλειας είναι ίσως η μόνη παγκόσμια γλώσσα έχει ο 21ος αιώνας. Αντί να αναθέσει σε ντόπιους τεχνίτες να φτιάξουν Chanelified projects, ο οίκος προτίμησε να αναβαθμίσει τη δουλειά τους, ελπίζοντας ότι η σύνδεσή τους με την εκδήλωση θα τους φέρει μεγαλύτερη παγκόσμια αναγνώριση. Είναι ένας ευαίσθητος τρόπος για να διοργανώσεις μια περιοδεύουσα έκθεση κι ένας ευχάριστος τρόπος συνεργασίας.

Τον ερχόμενο Ιανουάριο, η διεπιστημονική πλατφόρμα του οίκου για τον εορτασμό της χειροτεχνίας, La Galerie du 19M, θα ξεκινήσει μια σειρά δωρεάν προγραμμάτων στο Ντακάρ για να γιορτάσει την παράδοση της πόλης στο κέντημα και την υφαντική. Ο οίκος συνέβαλε επίσης καθοριστικά στην αναζωογόνηση του χώρου της έκθεσης, του πρώην Palais de Justice, το οποίο θα λειτουργήσει στο μέλλον ως Palais International des Arts και θα φιλοξενήσει την καλλιτεχνική Biennale της πόλης.

Η διαφορετική ματιά της Viard για τον οίκο Chanel

Η Viard έχει κάνει πολλά για να κάνει τον μεγαλύτερο ανεξάρτητο οίκο μόδας στον κόσμο να αισθάνεται πιο οικεία. Αυτό είναι δύσκολο να γίνει με μια επιχείρηση σχεδόν 16 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως, όπου το μέγεθος και το πάθος της πελατείας καθώς και η παγκόσμια σημασία της μάρκας απαιτούν επιδείξεις μόδας σε μέγεθος αρένας στην Εβδομάδα Μόδας του Παρισιού. Αλλά οι παραγωγές της μοιάζουν πολύ πιο προσγειωμένες από τα θεάματα που έστηνε ο προκάτοχος της και μέντορας της, Karl Lagerfeld. Το σύμπαν του Lagerfeld ήταν τόσο απόλυτο που παρείχε τόσο το πρόβλημα όσο και τη λύση.

Στο Ντακάρ, η Viard υποκλίθηκε περισσότερο στα τοπικά έθιμα της μόδας παρά έκανε φόρο τιμής. Τα ρούχα της, όλο και περισσότερο, έχουν μια ρεαλιστική θηλυκότητα, όπως μια σειρά από τουίντ κοστούμια με καμπάνα που έδειξαν την επίδειξη, μερικά με γιλέκα από μπλε και κοραλλί χάντρες που καλύπτουν το μπροστινό μέρος ή ακόμη και διαμαντένια μοτίβα από τιρκουάζ και δαμασκηνί παγιέτες στα μανίκια. Αυτό που κάνει τη Chanel πλέον πιο «ανάλαφρη», είναι διότι η Viard έχει κάνει τα σακάκια μακρύτερα και πιο λιτά, κι επίσης δημιούργησε τα jeans με λογότυπο, που ήταν από τα κορυφαία αυτής της συλλογής. Έτσι φαίνονται πιο κομψά με μια πιο ευχάριστη διάθεση και όχι σα μια χιουμοριστική μανία με λογότυπα. Επίσης αυτό που βοήθησε ήταν το ταλέντο του Ib Kamara, του συντάκτη του Dazed, ο οποίος αποτύπωσε τα σχέδια του αείμνηστου Virgil Abloh με μια αμεσότητα.

Αυτό που κατάφερε ο οίκος με τη διοργάνωση της πρώτης ευρωπαϊκής επίδειξης μόδας στην Υποσαχάρια Αφρική είναι πως πάντα χρειάζεται η στιγμή που κάποιος θα κάνει την αρχή. Οι δυνατότητες που υπάρχουν για το μέλλον είναι λαμπρές. Τώρα που η Chanel έγραψε ιστορία, ποιος άλλος θα ακολουθήσει; Όπως το έθεσε ο Pharrell Williams, «Δόξα τω Θεώ, η Chanel το καταλαβαίνει».