Κρινολίνα: Όταν οι τάσεις της μόδας μπορεί να αποβούν θανατηφόρες

Η μόδα μπορεί να αποβεί μοιραία και θανατηφόρα κάποιες φορές. Η ιστορία έχει δείξει πως το να είσαι fashion victim κάποιες φορές δε φέρει τα αποτελέσματα που θέλεις. Επίσης υπάρχει και η γνωστή παροιμία: «Μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος;» και καθώς φαίνεται για τις βικτωριανές γυναίκες ήταν ο θάνατος.

Οι υπέρογκα φαρδιές φούστες με τα κρινολίνα φαίνεται να ήταν η οργή μεταξύ των Βικτωριανών καθώς η εξαιρετικά εύφλεκτη φύση των κρινολίνων σήμαινε ότι οι γυναίκες συνήθως καίγονταν ζωντανές ενώ τις φορούσαν. Έτσι φορώντας αυτή την τάση οι γυναίκες τον 19ο αιώνα χιλιάδες από αυτές κάηκαν ζωντανές.

Το στιλ στον 19ο αιώνα

Αφού μπήκε στο στιλ τη δεκαετία του 1850, η μόδα αγκαλιάστηκε από γυναίκες σε όλο το κοινωνικό φάσμα που απολάμβαναν την ελευθερία των τεραστίων φουστών. Αλλά οι φούστες κρινολίνου εκτός του ότι ήταν δυσκίνητες και πολύ εύφλεκτες. Σε αρκετές φρικτές περιπτώσεις, οι φούστες πήραν φωτιά όταν ήταν κοντά σε τζάκια με αποτέλεσμα να σκοτώνεται η γυναίκα που τη φορούσε.
Το trend αυτό ήταν τελικά βραχύβιο — αλλά πολύ θανατηφόρο. Κατά τη διάρκεια της βικτωριανής εποχής, υπολογίζεται ότι περίπου 3.000 γυναίκες κάηκαν ζωντανές φορώντας εύφλεκτες φούστες κρινολίνου.

Τι είναι το Crinoline ή κρινολίνο;

Στα μέσα του 19ου αιώνα, οι βικτωριανές γυναίκες άρχισαν να φορούν φαρδιές φούστες με κρίκους που ονομάζονταν κρινολίνες. Όπως γράφει η Ιστορική Εταιρεία της Μασαχουσέτης, στις γυναίκες άρεσαν τα κρινολίνα επειδή δε χρειάζονταν να φορέσουν σκληρά εσώρουχα και έτσι τους επέτρεπαν να κινούνται πιο ελεύθερα. Ωστόσο, αυτές οι δημοφιλείς φούστες χλευάστηκαν από τους άνδρες.

Όπως σημειώνει η Ευρωπαϊκή Ένωση Κληρονομιάς της Μόδας, οι φούστες από κρινολί μερικές φορές να εκτείνονταν έως και 5,5 μέτρα. Και βέβαια τα κινούμενα σχέδια της βικτωριανής εποχής κορόιδευαν συνήθως αυτά τα φαρδιά και δυσκίνητα φορέματα. «Επεκτατικός! ακριβός! εκτενής! πληθωρικός! Φούστες, περισσότερο από τα περίχωρα της πόλης, προεξέχουσες! Όχι μόνο το ύψος της μόδας έχει φτάσει σε αυτό, αλλά το εύρος της μόδας είναι η Crinoline bliss», λέγεται από κινούμενα σχέδια από το 1840 έως το 1880, σύμφωνα με την The Library Company of Philadelphia.

Το Buzzfeed αναφέρει επιπλέον ότι και άλλα βικτοριανά κινούμενα σχέδια χλεύαζαν αυτές τις φούστες, απεικονίζοντάς τες να συνθλίβουν τους άντρες στα γεννετικά τους όργανα και να κρατούν τους χρήστες τους σε εκπληκτικές αποστάσεις από άλλους καλεσμένους στο πάρτι. Αλλά το χειρότερο χαρακτηριστικό του κρινολίνου δεν ήταν για γέλια. Κατά τη διάρκεια της βικτωριανής εποχής, αυτές οι δυσκίνητες φούστες συχνά έπιαναν φωτιά – προκαλώντας το θάνατο χιλιάδων γυναικών.

Πώς τα κρινολίνα σκότωσαν χιλιάδες γυναίκες

Οι φούστες κρινολίνου ενσωμάτωναν όλα τα απαραίτητα για να προκληθεί μια φονική πυρκαγιά. Ήταν φτιαγμένα από εύφλεκτο ύφασμα, περιείχαν μεγάλους θύλακες αέρα που μπορούσαν να τροφοδοτήσουν μια φλόγα και ήταν τόσο φαρδιές που οι γυναίκες συχνά χτυπούσαν άθελα τους τις φλόγες από τα κεριά ή τα τζάκια.

Δεκάδες βικτωριανές γυναίκες κάηκαν ζωντανές. Σύμφωνα με το BBC, η μία ήταν η Fanny Longfellow, σύζυγος του ποιητή Henry Wadsworth Longfellow, ο οποίος πέθανε τον Ιούλιο του 1861 στο Cambridge της Μασαχουσέτης. Σύμφωνα με τους New York Times, «έφτιαχνε σφραγίδες για τη διασκέδαση των δύο μικρότερων παιδιών της όταν ένα σπίρτο ή ένα κομμάτι αναμμένο χαρτί έπιασε το φόρεμά της και σε μια στιγμή τυλίχθηκε στις φλόγες».

Πέρα από τον Ατλαντικό, οι ετεροθαλείς αδερφές του Oscar Wilde χάθηκαν επίσης φρικιαστικά αφού οι φούστες τους πήραν φωτιά. Το Atlas Obscura αναφέρει ότι οι αδερφές παρακολούθησαν ένα πάρτι για το Halloween στις 31 Οκτωβρίου 1871, στην Ιρλανδία, όπου μια από τις αδερφές έπεσε πάνω σε ένα κερί και τυλίχθηκε στις φλόγες. Η αδερφή της προσπάθησε να της σώσει τη ζωή, αλλά και το κρινολίνι της πήρε φωτιά. Και οι δύο τελικά χάθηκαν.

Η Longfellow και οι αδερφές Wilde δεν ήταν οι μόνες βικτωριανές γυναίκες που πέθαναν σε πυρκαγιές που σχετίζονται με την κρινολίνη. Το Buzzfeed αναφέρει ότι περισσότερες από μία μπαλαρίνες τυλίχτηκαν στις φλόγες αφού χόρευαν κοντά στα φώτα της σκηνής, το History Daily περιγράφει ένα περιστατικό του 1863 στο οποίο πέθανε μια νεαρή υπηρέτρια κουζίνας και ο Mental Floss αφηγείται ότι η Αρχιδούκισσα Ματθίλδη της Αυστρίας πέθανε το 1867 προσπαθώντας να κρύψει ένα τσιγάρο πίσω από την πλάτη της φορώντας ένα κρινολίνο.

Συνολικά, οι περισσότερες πηγές εκτιμούν ότι περίπου 3.000 γυναίκες στη βικτωριανή εποχή πέθαναν επειδή τα φορέματά τους από κρινολί πήραν φωτιά.
«Ένας μέσος όρος τριών θανάτων την εβδομάδα από κρινολίνο σε πυρκαγιά, θα έπρεπε να τρομάζει τους πιο απερίσκεπτους από το προνομιούχο φύλο», ανέφεραν οι New York Times το 1858, σύμφωνα με το BBC, «και να τους κάνει, τουλάχιστον, εξαιρετικά προσεκτικούς στις κινήσεις και τη συμπεριφορά τους, αν αποτύχει… να τους αποτρέψει από το να υιοθετήσουν μια μόδα τόσο γεμάτη κινδύνους».

Το τέλος της φούστας με κρινολίνο

Η τάση του κρινολίνου μπορεί να ήταν θανατηφόρα, αλλά τελικά ήταν βραχύβια. Η Ιστορική Εταιρεία της Μασαχουσέτης αναφέρει ότι η κριτική κατά της τάσης εντάθηκε μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο, με τους υπουργούς να υιοθετούν σκληρή στάση κατά του εύφλεκτου ενδύματος – όχι επειδή ήταν επικίνδυνο, αλλά επειδή αύξανε τον κίνδυνο να δουν τα εσώρουχα ή το γυμνό δέρμα μιας γυναίκας.
Σύμφωνα με τον Racked, τα κρινολίνα αντικαταστάθηκαν από «bustles» φούστες στη δεκαετία του 1870, οι οποίες είχαν όγκο στο πίσω μέρος, αλλά μπροστά ήταν ίσιες και χωρίς όγκο. Όπως το κρινολίνο, οι φούστες αυτές επέτρεψαν στις γυναίκες να αποκτήσουν ένα επιθυμητό σχήμα. Ταυτόχρονα, οι κατασκευαστές ρούχων άρχισαν να αναπτύσσουν μη εύφλεκτα ρούχα.

Σήμερα, η εποχή του κρινολίνου παραμένει μια περίεργη – και καταστροφική – στιγμή στη βικτωριανή ιστορία. Σε μια περίοδο μόλις λίγων ετών, χιλιάδες γυναίκες κάηκαν ζωντανές προσπαθώντας να ακολουθήσουν τις τελευταίες τάσεις της μόδας. Η μόδα, όπως φαίνεται, μπορεί να αποβεί μοιραία.

(Πηγή: allthatsinteresting.com)

Διάβασε επίσης:

Δαχτυλίδι Chevalier: Η ευγενής σφραγίδα που βλέπει στην αιωνιότητα

Τα δακτυλίδια αποτελούν ένα βασικό κόσμημα στα γυναικεία χέρια. Πολλές από εμάς φοράμε συγκεκριμένα δακτυλίδια και σπάνια τα αλλάζουμε, ενώ σε άλλες από εμάς, αρέσει η καθημερινή αλλαγή τους, κάτι που κάνουμε και με τα υπόλοιπα κοσμήματα που φοράμε.

Τα δακτυλίδια λένε μια μικρή ιστορία για εμάς. Κι αν ξεχωρίζει ή μπορεί να μας χαρακτηρίσει ένας τύπος δακτυλιδιού αυτό είναι το Chevalier. Το Chevalier είναι από μόνο του ένα ιδιαίτερο κόσμημα. Κάθε κόσμημα είναι ένα σύμβολο και συχνά γίνεται το απτό σημάδι μιας στιγμής στη ζωή μας: γίνεται «μάρτυρας» της προσωπικότητας μας και του τρόπου ύπαρξης μας.