Η τελευταία συλλογή του Nicolas Ghesquière για τον Louis Vuitton SS25 επανεξέτασε μια από τις πρώτες του επιτυχίες, την τσάντα Petite Malle, που είναι μια μινιατούρα του εμβληματικού κορμού του οίκου που είναι τα μπαούλα. Δέκα χρόνια μετά την παρουσίασή του, το μοντέλο αυτό που είναι ακόμα κορυφαίο, παρουσιάστηκε σε 10 εξαιρετικές εκδόσεις.

Όλα αυτά συνέβησαν σε έναν εντυπωσιακά υπερυψωμένο διάδρομο με πάνω από 1.000 μπαούλα τοποθετημένα σαν Jenga μέσα σε μια κατασκευή ντυμένη με βελούδο. Το εντυπωσιακό σκηνικό που αντικατόπτριζε το Cour Carrée του Λούβρου, ήταν το τέλειο σκηνικό για μια συλλογή που εξισορροπούσε τη χλιδή και τη ρευστότητα.

Louis Vuitton SS '25: Μια εξερεύνηση της νεωτερικότητας τυλιγμένη σε μια αίσθηση ρευστής κίνησης και ελαφρότητας — Vuitton S25 ©Launchmetrics/Spotlight

Η σχεδιαστική φιλοσοφία του Ghesquière για αυτή τη σεζόν επικεντρώθηκε γύρω από την «ήπια δύναμη». Σε αντίθεση με το παραδοσιακά άκαμπτο, αρχιτεκτονικό του στυλ, εξερεύνησε μια πιο ρευστή αισθητική χωρίς να θυσιάζει την υπογραφή του πειραματικού πλεονεκτήματος. Η προσέγγισή του ήταν να θολώσει τα όρια μεταξύ της δομημένης ραπτικής και των απαλών, αέρινων ενδυμάτων. Τα σακάκια είχαν την ελαφρότητα που έχουν οιμπλούζες, τα παλτό έμοιαζαν με ρόμπες και οι φούστες ήταν απλές αλλά κομψές. «Ήταν πολύ ενδιαφέρον να σπάσουμε τα όρια, να ορίσουμε την αρχιτεκτονική στη ρευστότητα και τη δύναμη στην ευελιξία», εξήγησε στο Kendam ο Ghesquière.

Η συλλογή περιλάμβανε ελαφριά υφάσματα και ασημί στολίδια, προσφέροντας ένα φουτουριστικό, sci-fi νεύμα, ενώ παιχνιδιάρικες λεπτομέρειες όπως το παντελόνι με ένα μπατζάκι αναδείκνυαν το τολμηρό σχεδιαστικό του πνεύμα.

Διάβασε επίσης:

Υπήρχε μια ανανέωση εμπνευσμένη από την Αναγέννηση, με φουσκωτά μανίκια και peplums να απηχούν τη χλιδή της ιστορικής μόδας, μια γοητεία του Ghesquière δεδομένης της ανατροφής του στην κοιλάδα του Λίγηρα της Γαλλίας, μια περιοχή γνωστή για τα βασιλικά της ανάκτορα. Το μοτίβο της Αναγέννησης συνδέθηκε επίσης με ένα έργο που έκανε με τον φωτογράφο Irving Penn το 2007, σχεδιάζοντας ένα φόρεμα για την Cate Blanchett ως Elizabeth I, μια στιγμή που τον ενέπνευσε να συνδυάσει ιστορικά στοιχεία με τη σύγχρονη μόδα.

Αξιοσημείωτες συνεργασίες σημείωσαν το σόου, όπως ιριδίζοντα πουκάμισα και αστραφτερές φούστες που δημιουργήθηκαν με τον Γάλλο καλλιτέχνη Laurent Grasso, τα έργα του οποίου συχνά απεικονίζουν ιστορικές σκηνές με υπερφυσικές ανατροπές. Αυτό πρόσθεσε μια μαγική, απόκοσμη διάσταση στο φινάλε, όπου τα ρούχα άστραφταν κάτω από τα φώτα της πασαρέλας.

Τελικά, ο Louis Vuitton SS25 παρουσίασε μια συλλογή που ήταν ταυτόχρονα μια μελέτη στην ιστορία της μόδας και μια εξερεύνηση της νεωτερικότητας, τυλιγμένη σε μια αίσθηση ρευστής κίνησης και ελαφρότητας. Ήταν ένας αρμονικός συνδυασμός καινοτομίας, χειροτεχνίας και κληρονομιάς που παρέμεινε πιστός στο όραμα του Ghesquière για τη μάρκα.

Εδώ θα δεις μέρος της συλλογής: