3 τοξικές συμπεριφορές γονέων που μεγαλώνουν παιδιά- νάρκισσους

Όταν μιλάμε για ένα άτομο με ναρκισσιστική συμπεριφορά, πιθανότατα σκεφτόμαστε ενήλικες. Οι ναρκισσιστές έχουν μια διογκωμένη αίσθηση της σημασίας του εαυτό τους και χρειάζονται ενδείξεις θαυμασμού από τους άλλους.

Αλλά για να καταλάβουμε πραγματικά από πού προέρχεται η ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας, πρέπει να εξετάσουμε την ανάπτυξη της παιδικής ηλικίας.

Τα παιδιά είναι πιο επιρρεπή σε επιρροές στην προσωπικότητά τους επειδή απλώς αναπτύσσουν προσωπικότητα. Και από ποιους περιτριγυριζόμαστε περισσότερο όταν είμαστε παιδιά; Τους γονείς μας! Καλώς ή κακώς, ο τρόπος με τον οποίο οι γονείς συμπεριφέρονται στα παιδιά επηρεάζει την προσωπικότητα του εκάστοτε παιδιού στην ενήλικη ζωή.

Πώς ένα άτομο αποκτά ναρκισσιστική διαταραχή στην παιδική ηλικία;

Η Elinor Greenberg , Ψυχολόγος, Συγγραφέας, Λέκτορας και Σύμβουλος για τις Ναρκισσιστικές Διαταραχές εξηγεί ότι ορισμένες σχέσεις γονέα-παιδιού στην πρώιμη παιδική ηλικία μπορεί να προκαλέσουν ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας στην ενήλικη ζωή. Μοιράστηκε τρία σενάρια που βυθίζουν βαθιά στο γιατί κάποιος θα μπορούσε να έχει τη διαταραχή και εξηγεί πώς μεταφράζονται σε ενήλικη ζωή.

1.Γονικές αξίες

Σε αυτή την κατάσταση, το παιδί μεγαλώνει σε μια οικογένεια που είναι πολύ ανταγωνιστική και ανταμείβει μόνο υψηλά επιτεύγματα. Το σύνθημα της οικογένειας ήταν: αν δεν μπορείς να είσαι ο καλύτερος, γιατί να ασχοληθείς; Η αγάπη ήταν υπό όρους, Τα παιδιά σε αυτές τις οικογένειες δεν αισθάνονται σταθερότητα στην αγάπη και την αποδοχή.

2.Απαξίωση ναρκισσιστή γονέα

Σε αυτό το σενάριο, υπάρχει ένας πολύ δεσποτικός και υποτιμητικός γονιός που πάντα υποτιμά το παιδί. Ο γονιός είναι γενικά ευερέθιστος, θυμώνει εύκολα και έχει εξωπραγματικά υψηλές προσδοκίες. Εάν υπάρχουν δύο ή περισσότερα παιδιά, ο γονιός θα επαινέσει το ένα και θα υποτιμήσει τα άλλα. Ο «καλός» μπορεί γρήγορα να γίνει ο «κακός» και ξαφνικά ένας διαφορετικός αδερφός ανυψώνεται. Κανείς στην οικογένεια δεν αισθάνεται ασφαλής και όλοι ξοδεύουν το χρόνο τους προσπαθώντας να ηρεμήσουν τον εκρηκτικό ναρκισσιστή γονέα.

Ο άλλος γονέας συχνά αντιμετωπίζεται ακριβώς όπως τα παιδιά και υποτιμάται επίσης. Όταν αυτός ή αυτή διαφωνεί με τον ναρκισσιστή γονέα, υποτιμώνται και αυτοί. Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε αυτά τα σπίτια αισθάνονται ταπεινωμένα και ανεπαρκή. Στη μετέπειτα ζωή τους, συχνά προσπαθούν να αποδείξουν στον εαυτό τους, στον κόσμο και στον υποτιμητικό γονέα ότι είναι ξεχωριστοί και ότι ο γονιός τους έκανε λάθος. Το να αποδεικνύουν ότι είναι ξεχωριστοί γίνεται μια δια βίου αποστολή, ενώ από κάτω υπάρχει πάντα μια σκληρή εσωτερική φωνή που επικρίνει κάθε λάθος τους — όσο ασήμαντο κι αν είναι.

3.«Το χρυσό παιδί»

Αυτοί οι γονείς είναι συνήθως ναρκισσιστές της ντουλάπας που νιώθουν άβολα στο προσκήνιο. Αντίθετα, καμαρώνουν για το εξαιρετικά ταλαντούχο παιδί τους. Περιστασιακά το παιδί ντρέπεται από τον υπερβολικό έπαινο και νιώθει ότι επιβαρύνεται από αυτόν τον ρόλο.

Διάβασε επίσης:

Σε 20 χρόνια από τώρα αυτοί που θα θυμούνται ότι εργαζόσουν ως αργά θα είναι τα παιδιά σου

Οι περισσότερες κάνουμε καθημερινό αγώνα να τα χωρέσουμε όλα στο πρόγραμμα μας, οικογένεια, εργασία, φίλοι. Πώς μπορούν όμως να εξισορροπηθούν η εργασία, η φιλοδοξία και η επιτυχία με τις σχέσεις που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία για εμάς; Αλλά όπως συμβαίνει με τα περισσότερα πράγματα, η εξισορρόπηση της εργασίας και της οικογένειας είναι πιο εύκολο να ειπωθεί παρά να γίνει: όλοι μιλούν για την ισορροπία επαγγελματικής και προσωπικής ζωής και σχεδόν όλοι αγωνίζονται για να την επιτύχουν.

Εν μέρει αυτό οφείλεται σε λανθασμένα μαθηματικά. Πολλοί άνθρωποι υποθέτουν ότι ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής είναι να αφιερώσουν τον ίδιο αριθμό ωρών στη δουλειά, όπως και στη ζωή. Αν για παράδειγμα πέρασες 8 ώρες στη δουλειά, θα πρέπει να αφιερώσεις και 8 ώρες και στην οικογένεια.