Είναι, τελικά, Έλληνες οι Ντε Γκρες; – Όλη η αλήθεια για την τέως βασιλική οικογένεια

Τους τελευταίους μήνες, οι Ντε Γκρες, η τέως βασιλική οικογένεια της Ελλάδας έχει απασχολήσει πολύ τα ελληνικά μέσα. Η απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας περίπου 30 χρόνια μετά την αφαίρεσή της, η αλλαγή του ονόματός τους από Γκλύξμπουργκ σε Ντε Γκρες και οι λαμπεροί γάμοι που έχουν κάνει τον τελευταίο καιρό στη χώρα μας, δείχνουν πως η οικογένεια αυτή ήρθε για να μείνει.

Μάλιστα, ήδη από το 2023, ο άμεσος διάδοχος του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου, ο Παύλος Ντε Γκρες, έχει αφήσει τη μόνιμη κατοικία του στο Λονδίνο για να εγκατασταθεί μαζί με τη σύζυγό του σε ένα πολυτελές και τεράστιο διαμέρισμα που διαθέτει στο Κολωνάκι και συγκεκριμένα στην Ηρώδου Αττικού, κοντά στα παλιά Ανάκτορα (δες εικόνες από το σπίτι αυτό εδώ).

Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα μέλη της τέως βασιλικής οικογένειας γράφουν τους τίτλους τους σε περίοπτη θέση. «Pavlos Crown Prince» (Παύλος διάδοχος του θρόνου), γράφει ο Παύλος Ντε Γκρες στο προσωπικό του προφίλ στο Instagram. Ο μικρότερος αδελφός του Νικόλαος Ντε Γκρες, επίσης στο Instagram, γράφει: «Η Αυτού Υψηλότης Πρίγκιπας Νικόλαος» (HRH Prince Nikolaos). Αλλά και η σύζυγος του αδελφού τους, Φιλίππου, Νίνα Φλορ, πρόσφατα υπέγραψε σε έγγραφο ως «Πριγκίπισσα της Ελλάδας».

Η απάντηση του διαδόχου Παύλου ήταν μάλλον απαξιωτική: «Δεν είναι αυτές συζητήσεις για να κάνουμε αυτή τη στιγμή. Είμαστε γεννημένοι έτσι, είμαστε παντρεμένοι έτσι, εδώ στην Ελλάδα όμως είμαι Ντε Γκρες. Μην τα κοιτάτε πολύ βαθιά τώρα», δήλωσε ο ίδιος πρόσφατα στις τηλεοπτικές κάμερες.

Ποιοι είναι, όμως, τελικά οι Ντε Γκρες, και ποια είναι ακριβώς η σχέση τους με την Ελλάδα;

Διάβασε επίσης: Καθηγητής Νομικής: «Παράνομο το επίθετο Ντε Γκρες» – Γιατί η τέως βασιλική οικογένεια δε μπορεί να το χρησιμοποιεί

Πώς οι Ντε Γκρες ήρθαν στην Ελλάδα

Αν και το επίθετο «Ντε Γκρες» σημαίνει κυριολεκτικά «εκ της Ελλάδας», στην πραγματικότητα η καταγωγή της συγκεκριμένης οικογένειας είναι λίγο πιο περίπλοκη.

Όλα ξεκίνησαν με την έξωση του Όθωνα το 1862, του πρώτου βασιλιά της Ελλάδας, ο οποίος ήταν βαυαρικής καταγωγής και διόλου δημοφιλής στον ελληνικό λαό. Η εκδίωξή του έγινε μετά από την επανάσταση και ακολούθησε δημοψήφισμα τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους.

Ως νέος βασιλιάς εξελέγη με συντριπτική πλειοψηφία ο Άγγλος πρίγκιπας Άλφρεντ, δευτερότοκος γιος της βασίλισσας Βικτωρίας. Όπως, όμως γράφει το βιβλίο του Βολβ Ζάυντ «Βαυαροί στην Ελλάδα»: «Η υποψηφιότητα αυτή, όμως, δεν υποστηρίχθηκε από τη Γαλλία και τη Ρωσία. Οι επίπονες διαπραγματεύσεις μεταξύ των ευρωπαϊκών Δυνάμεων που επακολούθησαν κατέληξαν στην εκλογή του πρίγκιπα Γουλιέλμου Γεώργιου της Δανίας του Οίκου των Γκλύξμπουργκ, που επικυρώθηκε από την ελληνική Εθνοσυνέλευση το καλοκαίρι του 1863».

Ειδικότερα, οι Μεγάλες Δυνάμεις είχαν ήδη δεσμευτεί με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1832 να μην ανέλθει στον θρόνο της Ελλάδας γόνος καμιάς δικής τους βασιλικής οικογένειας.

Όπως γίνεται, λοιπόν, κατανοητό, οι ευρωπαϊκές δυνάμεις έπαιξαν σημαντικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις της χώρας μας μετά τον Α’ Παγκόσμιο, επιλέγοντας όχι μόνο το πολίτευμα αλλά και τον άνθρωπο που θα κυβερνούσε τη χώρα μας ως βασιλιάς.

Αυτός ήταν, λοιπόν, ο Γεώργιος Α’ ο πρώτος της γενιάς των τότε Γκλύξμπουργκ και της δυναστείας «Ντε Γκρες». Ήταν ο δεύτερος γιος του Χριστιανού του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ-Γκλύξμπουργκ Θ’ του βασιλιά της Δανίας.

Διάβασε επίσης: Γιατί η τέως βασιλική οικογένεια έχει το επίθετο «Ντε Γκρες» και απαρνείται το «Γκλύξμπουργκ»

Η ιστορία της οικογένειας Ντε Γκρες

Ο Γεώργιος Α’ έζησε μια αρκετά φυσιολογική παιδική ηλικία, αφού ακόμα κανείς δε φανταζόταν ότι ο πατέρας του θα γινόταν ο βασιλιάς της Δανίας σε μερικά χρόνια. Ειδικότερα, αν και δεν βρισκόταν στην άμεση γραμμή διαδοχή του θρόνου της Δανίας, ο Χριστιανός επιλέχθηκε το 1852 ως διάδοχος του θρόνου, καθώς κανένας ευγενής από τον Οίκο του Ολδεμβούργου που κυβερνούσε τότε δεν είχε καταφέρει να αποκτήσει άνδρα διάδοχο. Τότε ήταν που ο Γεώργιος και τα αδέλφια του έγιναν πρίγκιπες και πριγκίπισσες της Δανίας.

Ο Γεώργιος γεννήθηκε στο Κίτρινο Παλάτι, μια κατοικία του 18ου αιώνα στο νούμερο 18 της οδού Αμάλιεγκαντε, ακριβώς δίπλα στο Ανάκτορο του Αμάλιενμποργκ της Κοπεγχάγης. Η μητρική γλώσσα του Γεώργιου ήταν τα δανικά και μιλούσε τα αγγλικά ως δεύτερη. Διδάχθηκε επίσης γαλλικά και γερμανικά. Ξεκίνησε καριέρα στο Βασιλικό Ναυτικό της Δανίας και ναυτολογήθηκε δόκιμος μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του Φρειδερίκο.

Το 1867, ο ίδιος παντρεύτηκε την Μεγάλη Δούκισσα Όλγα Κωνσταντίνοβνα της Ρωσίας, με την οποία απέκτησε 7 παιδιά, εκ των οποίων τα 3 βρέθηκαν στον ελληνικό θρόνο, με τον τρίτο γιο του, βασιλιά Παύλο Α’, να παραμένει βασιλιάς μέχρι και τον θάνατό του, το 1964.

Ο βασιλιάς Παύλος Α’ είχε απασχολήσει πολύ την επικαιρότητα της εποχής, ιδίως μετά το γάμο του με την πριγκίπισσα του Ανόβερου, Φρειδερίκη, το 1938.

Αν και αρκετά δημοφιλής τους πρώτους μήνες μετά το γάμο της με τον Παύλο, γρήγορα ο ελληνικός λαός άρχισε να την απεχθάνεται. Η συμμετοχή της στη ναζιστική νεολαία της Γερμανίας και η μετέπειτα θετική της στάση απέναντι στις δυνάμεις του Άξονα, οι μεγάλες σπατάλες που έκανε δαπάνη του ελληνικού δημοσίου (συμπεριλαμβανομένων και των αξιώσεών της για μια δική της… θαλαμηγό), οι φημολογούμενοι εραστές της και τα… παιδομαζώματα για τα οποία κατηγορήθηκε ήταν μόνο μερικοί από τους λόγους που η ίδια ήταν τόσο μισητή από τους Έλληνες. Δεν είναι τυχαίο που η Φρειδερίκη έχει μείνει στην ιστορία ως «βασίλισσα… Φρίκη».

Η κατάργηση της βασιλείας και η επιστροφή των «Ντε Γκρες»

Και κάπου εδώ φτάνουμε στο σήμερα. Πρωτότοκος γιος και διάδοχος του Παύλου ήταν ο Κωνσταντίνος ο Β’, ο οποίος βρέθηκε στον ελληνικό θρόνο μέχρι και το 1973, με την κατάργηση της βασιλείας στη χώρα. Ο Κωνσταντίνος αναγνώρισε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, αλλά τα χρόνια που ακολούθησαν από το 1975 ως το 1978 αναμίχθηκε σε συνωμοτικές κινήσεις για την πραξικοπηματική ανατροπή του, οι οποίες δεν υλοποιήθηκαν.

Η περιουσία του Κωνσταντίνου Β’ υπήρξε θέμα έντονων νομικών και πολιτικών συγκρούσεων, από την κατάργηση της μοναρχίας στην Ελλάδα και μετά. Το 1994, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου πέρασε τον νόμο 2215/1994, με τον οποίο δημεύτηκε η περιουσία της βασιλικής οικογένειας. Η κυβέρνηση υποστήριξε ότι όλα ανήκαν στο ελληνικό δημόσιο, ενώ ο Κωνσταντίνος Β’ αντέτεινε ότι πρόκειται για προσωπική του περιουσία.

Το 2000, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) αποφάσισε ότι η δήμευση παραβίαζε τα δικαιώματα του Κωνσταντίνου Β’ και της οικογένειάς του. Έτσι, το 2003 το ελληνικό κράτος αναγκάστηκε να καταβάλει αποζημίωση 13,7 εκατομμυρίων ευρώ στον τέως βασιλιά. Το ποσό αυτό πληρώθηκε μέσω της ΔΟΥ Αχαρνών, με την αιτιολογία ότι τα Ανάκτορα στο Τατόι ήταν ο τελευταίος τόπος κατοικίας του Κωνσταντίνου στην Ελλάδα.

Το 2013, ο Κωνσταντίνος Β’ επέστρεψε οριστικά στην Ελλάδα, εγκαθιστώντας την οικογένειά του σε εξοχική κατοικία στο Πόρτο Χέλι. Στη συνέχεια, το 2022, λόγω προβλημάτων υγείας, μετακόμισε σε διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή.

Διάδοχός του στον ανύπαρκτο, πλέον, θρόνο της Ελλάδας, δεν είναι άλλος από τον πρωτότοκο γιο του, Παύλο. Έναν βασιλιά με τίτλο, αλλά χωρίς βασίλειο.