Ένας αρχαίος τάφος αποδεικνύει πως ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου δεν ήταν ο σκύλος

Οι σκύλοι και οι γάτες υπήρξαν οι πιο δημοφιλείς σύντροφοι των ανθρώπων σε όλη την ιστορία αλλά αποδεικνύεται ότι ένα άλλο θηλαστικό θα μπορούσε κάποτε να κατείχε παρόμοια θέση. Ένας τόπος ταφής 1.500 ετών που βρέθηκε στην Παταγονία της Αργεντινής, περιλαμβάνει έναν ανθρώπινο σκελετό που αναπαύεται δίπλα σε μια αλεπού. Αυτή η μοναδική τοποθέτηση πυροδότησε ερωτήματα σχετικά με τον δεσμό που μπορεί να είχαν μοιραστεί αυτοί οι δύο κατά τη διάρκεια της ζωής τους.

Μια ομάδα επιστημόνων ξεκίνησε μια έρευνα σε αυτόν τον αρχαιολογικό χώρο, δημοσιεύοντας τα ευρήματά τους στη Royal Society Open Science. Το ζευγάρι ανθρώπου-αλεπού είναι μέρος του μεγαλύτερου αρχαιολογικού χώρου της Cañada Seca. Ανακαλύφθηκε αρχικά το 1991 και περιέχει τα λείψανα τουλάχιστον 24 μελών μιας κοινότητας κυνηγών-τροφοσυλλεκτών.

Πριν γίνει η έρευνα, ακόμη και το είδος του γούνινου συντρόφου ήταν μυστήριο με την πρώτη σκέψη να αναφέρεται πιθανότατα σε μια γκρίζα αλεπού. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η αλεπού ήταν του τύπου Dusicyon avus, ένα είδος που έχει εξαφανιστεί πλέον και περιπλανιόταν στη Νότια Αμερική μέχρι πριν από περίπου 500 χρόνια. Διεξάγοντας σε βάθος γενετικές, μορφολογικές και ισοτοπικές αναλύσεις των αρχαίων οστών, μπόρεσαν όχι μόνο να μάθουν για την αλεπού, αλλά και τη σχέση με τον άνθρωπο της. Μια ανάλυση ισοτόπων άνθρακα και αζώτου στα οστά της αλεπούς αποκάλυψε ότι είχε μια ανθρώπινη διατροφή, καθώς είχε περισσότερα χόρτα και λιγότερο κρέας από ό,τι συνήθως θα έτρωγε μια άγρια αλεπού. Αυτό υποδείκνυε ένα μοτίβο «συστηματικής σίτισης», που σημαίνει ότι η αλεπού ήταν «ένα πολύτιμο άτομο» και πιθανότατα «σύντροφος ή κατοικίδιο για τους κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες κατά τη διάρκεια του ύστερου Ολόκαινου».

Διάβασε επίσης: Η γάτα και ο σκύλος σου έχουν παραπάνω από 1 κοινό στοιχείο μεταξύ τους-Μάθε ποια είναι

Η ανάλυση άνθρακα των οστών της αλεπούς δείχνει επίσης ότι θάφτηκε την ίδια περίπου εποχή με τον άνθρωπο. «Αν και οι λόγοι για τη συμπερίληψή της σε ένα νεκροταφείο παραμένουν ασαφείς, η πιο εύλογη εξήγηση είναι ότι αυτή η αλεπού ήταν πολύτιμος σύντροφος για τις ομάδες κυνηγών-τροφοσυλλεκτών», αναφέρουν στο My Modern Net οι συγγραφείς της μελέτης. «Ο ισχυρός δεσμός του με τα ανθρώπινα άτομα κατά τη διάρκεια της ζωής του θα ήταν ο πρωταρχικός παράγοντας για την τοποθέτησή του ως ταφικό αγαθό μετά το θάνατο των ιδιοκτητών του ή των ανθρώπων με τους οποίους αλληλεπιδρούσε».

Όσο για το είδος της αλεπούς στο σύνολό του, οι ερευνητές πιστεύουν ότι η εξαφάνισή τους μπορεί να αποδοθεί σε συνδυασμό κλιματικής αλλαγής και ανθρώπινης παρέμβασης – σε αντίθεση με την άποψη ότι εξαφανίστηκαν μετά την αναπαραγωγή με οικόσιτα σκυλιά. Συμπεραίνουν: «Ενώ ο υβριδισμός μπορεί να έχει επηρεάσει τη δυναμική του πληθυσμού σε κάποιο βαθμό, η συμβολή του στο γεγονός της εξαφάνισης φαίνεται να περιορίζεται από την έλλειψη γόνιμων απογόνων».