Πώς η λεύκανση των κοραλιών τα κάνει πιο ανθεκτικά στην κλιματική αλλαγή

Τα οικοσυστήματα των υφάλων είναι μερικά από τα πιο ευάλωτα στην παγκόσμια κλιματική αλλαγή. Τις τελευταίες δεκαετίες, οι μέσες θερμοκρασίες της επιφάνειας της θάλασσας έχουν αυξηθεί με αρκετά σταθερό ρυθμό, χάρη στην εισαγωγή υπερβολικών εκπομπών αερίων θερμοκηπίου. Σκεφτόμαστε πώς ένας πλανήτης που θερμαίνεται οι πάγοι θα λιώσουν και αυτό θα προκαλέσει άνοδο της στάθμης της θάλασσας, αλλά τα θερμότερα νερά είναι επικίνδυνα για τη ζωή των ωκεανών, ακόμη κι αν δεν ανεβαίνουν. Ευτυχώς όμως μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο SYFY δείχνει ότι ορισμένα είδη κοραλιών μαθαίνουν να προσαρμόζονται σε έναν κόσμο που θερμαίνεται.

Τι γίνεται με τη λεύκανση των κοραλλιών;

Τα κοράλλια είναι θαλάσσια ασπόνδυλα της ομοταξίας των ανθοζώων της συνομοταξίας των κνιδοζώων και ανήκουν στο βασίλειο των ζώων, αλλά συμπεριφέρονται πολύ σαν φυτά. Είναι σε μεγάλο βαθμό στατικά, προσαρμόζονται στον υπάρχοντα ύφαλο και προστίθενται σε αυτόν. Μερικά από αυτά κυνηγούν ενεργά τα θηράματα που τυχαίνει να πλησιάζουν πολύ, αλλά πολλά βασίζονται σε συμβιωτικά φύκια. Τα κοράλλια παρέχουν ένα ασφαλές καταφύγιο για τα φύκια, μέσα στο σώμα τους, και τα φύκια με τη σειρά τους τροφοδοτούν τα κοράλλια με περίσσεια σακχάρων που παράγονται μέσω της φωτοσύνθεσης. Τα κοράλλια και τα φύκια ζουν σε τέλεια ισορροπία, το καθένα υπεύθυνο για την επιβίωση του άλλου.

Όταν όμως οι θερμοκρασίες είναι πολύ ζεστές, τα κοράλλια πιέζονται και διώχνουν τα φύκια σε μια διαδικασία γνωστή ως λεύκανση (η λεύκανση των κοραλλιών είναι η διαδικασία κατά την οποία τα κοράλλια γίνονται λευκά λόγω διαφόρων στρεσογόνων παραγόντων, όπως αλλαγές στη θερμοκρασία, το φως ή τα θρεπτικά συστατικά). Τα φύκια παρέχουν τροφή, αλλά είναι επίσης υπεύθυνα για τα ζωηρά χρώματα του υφάλου. Χωρίς τα φύκια, τα κοράλλια γίνονται μια «απόκοσμη σκιά» του εαυτού τους.

Οι ύφαλοι είναι ευαίσθητοι σε σχετικά μικρές διακυμάνσεις της θερμοκρασίας και, δυστυχώς, οι αλλαγές θερμοκρασίας γίνονται πιο έντονες. Όλα αυτά οδήγησαν τους ερευνητές να υποθέσουν ότι καθώς τα θαλάσσια κύματα καύσωνα γίνονται πιο συνηθισμένα και πιο έντονα, θα βλέπαμε μια αντίστοιχη αύξηση των φαινομένων λεύκανσης. Αλλά σε ορισμένα μέρη αυτό δεν συμβαίνει. Τώρα, οι επιστήμονες έχουν αποκαλύψει μια φαινομενικά εγγενή ικανότητα των υφάλων να προσαρμόζονται στις αυξανόμενες θερμοκρασίες.

Μερικοί ύφαλοι έχουν αυξήσει την αντίστασή τους στη θερμότητα

Επικεφαλής της πρόσφατης μελέτης ήταν ο Liam Lachs, υποψήφιος διδάκτορας στην Οικολογία και την Εξέλιξη της Κλιματικής Αλλαγής στο Πανεπιστήμιο του Newcastle, και μαζί του μια διεθνής ομάδα ερευνητών.Μαζί, μελέτησαν υφάλους κοντά στο νησιωτικό έθνος Παλάου στο δυτικό Ειρηνικό. Η περιοχή επιλέχθηκε επειδή βίωσε θαλάσσιους καύσωνες το 1998, το 2010 και το 2017, το καθένα με τα δικά του συμβάντα λεύκανσης. Ωστόσο, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι η λεύκανση μειώθηκε από το ένα κύμα καύσωνα στο άλλο και παρατήρησαν παρόμοια φαινόμενα στην Αυστραλία, την Ασία και αλλού. Στη συνέχεια, συγκέντρωσαν δεδομένα 35 ετών σχετικά με τις θερμοκρασίες της επιφάνειας της θάλασσας και τα γεγονότα λεύκανσης των κοραλλιών και τα συνέδεσαν σε μια προσομοίωση. Το μοντέλο τους έδειξε αύξηση της θερμικής ανοχής κατά περίπου 0,1 βαθμούς Κελσίου, ανά δεκαετία. Οι παγκόσμιες θερμοκρασίες της επιφάνειας της θάλασσας αυξάνονται με μέσο ρυθμό 0,18 βαθμών Κελσίου ανά δεκαετία, επομένως τα κοράλλια υστερούν, αλλά γίνονται καλύτερα στην αντιμετώπιση ενός κόσμου που θερμαίνεται.

Οι ερευνητές δεν είναι απολύτως σαφείς σχετικά με τους μηχανισμούς που λειτουργούν, αλλά έχουν μερικές ιδέες. Το πρώτο είναι η συμβατική εξέλιξη. Με την πάροδο του χρόνου, καθώς αλλάζουν τα περιβάλλοντα των ωκεανών, τα είδη κοραλλιών εξελίσσονται για να ζουν στον κόσμο που έχουν. Το επόμενο είναι η ατομική προσαρμογή. Ακριβώς όπως το πώς ένα άτομο μπορεί να γίνει πιο δυνατό με την άσκηση, ένα μεμονωμένο κοράλλι μπορεί να γίνει καλύτερο στην αντιμετώπιση των διακυμάνσεων της θερμοκρασίας με το χρόνο και την εμπειρία. Ένα κοράλλι που επέζησε από το κύμα καύσωνα του 1998 μπορεί να ήταν καλύτερα εξοπλισμένο για να αντιμετωπίσει τα επόμενα κύματα καύσωνα. Τέλος, υπάρχει κύκλος εργασιών ειδών υφάλου. Είναι πιθανό τα προηγούμενα κύματα καύσωνα να εξαφάνισαν ευαίσθητα είδη, ανοίγοντας τα ακίνητα των υφάλων για τα πιο ανθεκτικά. Όταν χτυπήσει το επόμενο κύμα καύσωνα, ο ύφαλος τα πάει καλύτερα συνολικά, επειδή υπάρχει μεγαλύτερο ποσοστό ειδών που μπορούν να αντέξουν τη ζέστη.

Η προσαρμογή των οικοσυστημάτων των υφάλων αποδεικνύει ότι πραγματικά δεν υπάρχει «σημείο χωρίς επιστροφή» όταν πρόκειται για την κλιματική αλλαγή. Κάθε λίγη κλιματική αλλαγή που αποτρέπουμε ή καθυστερούμε κερδίζει χρόνο για να κάνει η φύση το ρόλο της. Όσο περισσότερο μπορούμε να κρατήσουμε το όριο και να επιβραδύνουμε την πρόοδο της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής, τόσο μεγαλύτερη είναι η ευκαιρία για τα φυτικά και ζωικά είδη να βρουν νέους τρόπους επιβίωσης.

Διάβασε επίσης:

Το αλάτι όπως δείχνουν μελέτες μπορεί να βοηθήσει στην ανακύκλωση του πλαστικού

Το χλωριούχο νάτριο, κοινώς το επιτραπέζιο αλάτι, μπορεί να ξεπεράσει και τα πιο ακριβά υλικά που διερευνώνται για να βοηθήσουν στην ανακύκλωση πλαστικών, δείχνει μια νέα μελέτη.

«Αυτό είναι πραγματικά συναρπαστικό», λέει ο Muhammad Rabnawaz, αναπληρωτής καθηγητής στη Σχολή Συσκευασίας του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, «Χρειαζόμαστε απλές, χαμηλού κόστους λύσεις για να αντιμετωπίσουμε ένα μεγάλο πρόβλημα όπως είναι η ανακύκλωση πλαστικών».

Εδώ θα διαβάσεις τι δείχνουν οι μελέτες.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ