Το νέο αρχιτεκτονικό αξιοθέατο της Νέας Υόρκης είναι βγαλμένο από την εποχή των Flintstones

Η προσθήκη 230.000 τετραγωνικών μέτρων στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στη Νέα Υόρκη είναι ένα «ποιητικό, χαρούμενο, θεατρικό έργο» δημόσιας αρχιτεκτονικής και μια εξαιρετικά εξελιγμένη οπτική γλυπτικής φαντασίας. Το κτίσμα εξωτερικά είναι ένας βράχος από λευκό-ροζ γρανίτη με παράθυρα σε σχήμα ανοίγματος ενός σπηλαίου. Πέρα όμως από τις μπροστινές πόρτες, ο βράχος αυτός μεταμορφώνεται και γίνεται ένα αίθριο με τη μορφή ενός πανύψηλου φαραγγιού, σε βάθος ενός οικοδομικού τετραγώνου. Για τους αρχιτέκτονες του, την Jeanne Gang και την ομάδα της, ήταν σαφώς ένα στοίχημα και ένα άλμα πίστης, που αντιστρατεύεται τις σημερινές αθώες νόρμες, σχεδόν εκλιπαρώντας για κατηγορίες αρχιτεκτονικής αυταρέσκειας. 

Η νέα πτέρυγα διαθέτει ένα εντομολόγιο 5.000 τετραγωνικών μέτρων και ένα θερμοκήπιο πεταλούδων σχεδιασμένο από τον Ralph Applebaum. Πέντε όροφοι αποθηκών θα στεγάσουν περίπου τέσσερα εκατομμύρια επιστημονικά δείγματα, τρεις όροφοι θα είναι με ανοιχτά εκθέματα που είναι ορατά μέσα από ψηλά παράθυρα στις αποθήκες. Το Gilder θα στεγάσει επίσης νέες αίθουσες διδασκαλίας, εργαστήρια και μια βιβλιοθήκη, μαζί με ένα θέατρο σε σχήμα παγοδρομίου χόκεϊ και σχεδόν το ίδιο μεγάλο, για μια υπερσύγχρονη διαδραστική προβολή σχετικά με τη διασύνδεση όλης της ζωής στη γη. Η δημιουργία του μπορεί να άργησε και να ξεπέρασε τον προϋπολογισμό, αλλά η γκαλερί του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας αξίας 465 εκατ. δολαρίων δίνει ένα εκπληκτικό σπίτι στα έντομά του.  

«Το Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας είναι ένας από τους μεγαλύτερους θησαυρούς της Νέας Υόρκης, κάνοντας την επιστήμη και την τεχνολογία προσιτή σε μαθητές όλων των ηλικιών», δήλωσε η κυβερνήτης της Νέας Υόρκης Kathy Hochul. Το Κέντρο Richard Gilder είναι το τελευταίο από τα πολλαπλά έργα των τελευταίων 30 ετών που έχουν μεταμορφώσει τους χώρους του Μουσείου.  

«Ως επιστήμονας, είμαι ενθουσιασμένος που το Κέντρο Gilder θα αποκαλύψει περισσότερες από τις διεπιστημονικές διαδικασίες της επιστήμης και θα αποτελέσει ένα ισχυρό εφαλτήριο για μια ακόμη βαθύτερη ενσωμάτωση της συνεχιζόμενης έρευνας του Μουσείου με το εκθεσιακό μας πρόγραμμα και τις εκπαιδευτικές μας πρωτοβουλίες», δήλωσε ο Sean M. Decatur, πρόεδρος του Μουσείου. 

 Η Jeanne Gang, ιδρυτική αρχή και εταίρος του διεθνούς σχεδιαστικού γραφείου Studio Gang, λέει ότι η αρχιτεκτονική του κέντρου απευθύνεται σε επισκέπτες όλων των υποβάθρων, ηλικιών και ικανοτήτων. «Μπαίνοντας μέσα στο μεγάλο φωτισμένο από την ημέρα αίθριο, σας προσφέρονται φευγαλέες ματιές στα διάφορα εκθέματα σε πολλαπλά επίπεδα. Μπορείτε να αφήσετε την περιέργειά σας να σας οδηγήσει», δήλωσε ο Gang. 

Μέσα στο κέντρο, το Εντομολόγιο της οικογένειας Susan και Peter J. Solomon στον πρώτο όροφο παρουσιάζει 18 είδη ζωντανών εντόμων και ενδιαφέροντα εκθέματα. Υπάρχουν διαδραστικές οθόνες αφής που ζωντανεύουν περισσότερα από αυτά τα έντομα. Το Vivarium πεταλούδων της οικογένειας Davis, που βρίσκεται στον δεύτερο όροφο του κέντρου, επιτρέπει στους επισκέπτες να συναναστραφούν με 80 διαφορετικά είδη πεταλούδων που πετούν ελεύθερα. «Οι πεταλούδες πετούν παντού», δήλωσε η Hazel Davies, η διευθύντρια των ζωντανών εκθεμάτων. «Θέλουμε να αισθανόμαστε ότι είναι μια πολύ καθηλωτική εμπειρία. Οι άνθρωποι να μπαίνουν μέσα. Είναι μια ευκαιρία να έρθουν κοντά στις πεταλούδες, να μπορέσουν πραγματικά να αλληλεπιδράσουν με τα έντομα σε προσωπικό επίπεδο». Οι πεταλούδες ευδοκιμούν σε ζεστά και υγρά περιβάλλοντα, οπότε οι άνθρωποι θα πρέπει να προετοιμαστούν για μια μεγάλη αλλαγή θερμοκρασίας καθώς μπαίνουν μέσα. «Έτσι, αισθάνεστε σαν τη Νέα Υόρκη τον Αύγουστο εδώ μέσα», δήλωσε ο Davies.  

Ορισμένα μουσεία έχουν περισσότερη προσωπικότητα από άλλα και το Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας δεν είχε ποτέ πρόβλημα στο να προσελκύσει την προσοχή. Το μουσείο καθώς είναι γεμάτο με σπάνια δείγματα, οργανικά δείγματα και λαμπερά ορυκτά, όπως ακόμα και με μερικά απίστευτα αληθοφανή μοντέλα ζώων και ανθρώπων, το μουσείο αυτό της Νέας Υόρκης έχει από καιρό πρωταγωνιστήσει στον αστικό μύθο, καθώς και στη μεγάλη οθόνη. 

Παρά το γεγονός ότι το Μητροπολιτικό Μουσείο, το μεγαλύτερο, καλλιτεχνικό αδελφάκι του ακριβώς απέναντι από το Central Park, πρόκειται να διοργανώσει το λαμπερό ετήσιο γκαλά του τη Δευτέρα το AMNH θα εξακολουθεί να ανταγωνίζεται για τα πρωτοσέλιδα. Μετά από εννέα χρόνια σχεδιασμού, μια πανδημία και 465 εκατ. δολάρια που δαπανήθηκαν, το μουσείο εγκαινιάζει την Πέμπτη 4/5 ένα τολμηρό νέο κτίριο το Richard Gilder Center for Science, Education and Innovation. 

Μέχρι στιγμής, όσοι το έχουν δει είναι σε μεγάλο βαθμό υπέρ του μοναδικού σχεδιασμού του. Ο κριτικός αρχιτεκτονικής των New York Times παρομοίασε το εσωτερικό του με «φαράγγι». Ωστόσο, υπάρχουν και εκείνοι που έχουν αμφισβητήσει την αξία ενός τόσο δαπανηρού, παράξενου αρχιτεκτονικού εγχειρήματος. 

Χάρις τον σχεδιασμό όμως του κτήριού και του εσωτερικού του, δίνεται νέα έμφαση στο να γίνονται ερωτήσεις και όχι να υπαγορεύονται στο κοινό. Για αυτό δημιουργήθηκαν οι ανοιχτές ντουλάπες με αποθηκευμένα δείγματα και λιγότερες κλειστές πόρτες. Αυτό αντανακλά την αποφασιστικότητα του Futter να «επαναφέρει την επιστήμη στις μεθόδους κατανόησης του κόσμου από τους ανθρώπους». 

«Οι ιστορίες σχετικά με τη συλλογή δεν αφορούν μόνο το κάθε αντικείμενο μεμονωμένα, αλλά και όσα μαθαίνουμε τώρα, ανοίγοντάς τα όλα για να τα δουν οι επισκέπτες», δήλωσε. «Θεωρήσαμε ότι το να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να κατανοήσουν την επιστήμη και να εμπιστευτούν την επιστήμη ήταν πολύ σημαντικό τώρα. Θέλουμε να τα βάλουμε μπροστά τους, ώστε να μπορούν να κατανοήσουν την επιστημονική διαδικασία και τα στοιχεία». 

Παραδεχόμενη ότι η πιο δύσκολη πρόκληση της μακράς θητείας της ήταν η πανδημία, η Futter πρόσθεσε ότι το άνοιγμα ή η «απενοχοποίηση» του μουσείου ήταν σχεδόν εξίσου δύσκολο. Την περασμένη εβδομάδα ο διάδοχός της στην προεδρία, ο Sean Decatur, συνέχισε το επείγον θέμα της αύξησης της εμπιστοσύνης του κοινού στην επιστήμη και υποστήριξε ότι ο διάχυτος πανικός για θέματα όπως η κλιματική αλλαγή και η βιοποικιλότητα δεν είναι απαραίτητα χρήσιμος σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Η θεραπεία, υποστήριξε, είναι η επιστημονική διαφάνεια και η σαφήνεια. 

Στο μουσείο υπάρχει επίσης και το στοιχείο της έκπληξης ώστε να συνεχίσει να προσελκύει τους επισκέπτες, γι’ αυτό και στη νέα πτέρυγα υπάρχει μια καλαίσθητη, υπερσύγχρονη διαδραστική εμπειρία που εξηγεί οπτικά την αλυσίδα σύνδεσης μεταξύ της γενετικής και των ποικίλων οικοτόπων στον πλανήτη. Παρ’ όλα αυτά, η Futter και το πρώην προσωπικό του ιδρύματος φαίνεται να συμφωνούν ότι στο επίκεντρο θα παραμείνουν οι όμοιοι με τους φυλλοκόπους και τα παράξενα καμώματά τους. «Τίποτα δεν υπερισχύει της πραγματικότητας», δήλωσε η ίδια. «Στο νέο κτίριο επιτρέπουμε στις ζωντανές μας εκθέσεις και στις συλλογές δειγμάτων μας να σταθούν μόνες τους ως αυτό που είναι». 

Διάβασε επίσης:

Οι πίνακες του Monet «μιλούν» για την ατμοσφαιρική ρύπανση σύμφωνα με νέα μελέτη

Mια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS) ισχυρίζεται ότι απέδειξε μια θεωρία σύμφωνα με την οποία η ατμοσφαιρική ρύπανση ενέπνευσε τον ζωγράφο Claude Monet να δημιουργήσει τους ομιχλώδεις, αιθέριους πίνακες που πυροδότησαν το κίνημα του ιμπρεσιονισμού, σύμφωνα με δημοσίευμα του CNN. 

Η μελέτη επικεντρώνεται στον Monet και στον Βρετανό ζωγράφο Joseph Mallord William Turner, οι οποίοι δραστηριοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της Βιομηχανικής Επανάστασης, κατά την οποία οι ατμομηχανές και τα εργοστάσια παραγωγής που λειτουργούσαν με άνθρακα εξέπεμπαν πρωτοφανείς ποσότητες καπνού και αιθάλης στον αέρα. 

Μια ομάδα ερευνητών μελέτησε περισσότερους από 100 πίνακες του Turner και του Monet προσπαθώντας να βρει εμπειρικές αποδείξεις ότι η ονειρική ομίχλη που έχει γίνει σήμα κατατεθέν της ιμπρεσιονιστικής ζωγραφικής ήταν στην πραγματικότητα η ερμηνεία των καλλιτεχνών για τους μολυσμένους ουρανούς του Λονδίνου και του Παρισιού, των πόλεων που τόσο ο Turner όσο και ο Monet έβρισκαν πιο εμπνευσμένους. 

Δες εδώ τι δείχνουν οι πίνακες του Monet 

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Γιατί κάνοντας ιστιοπλοΐα είναι ο καλύτερος τρόπος για να συνδεθείς με τη φύση

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

One River North: Ένα μοναδικό αρχιτεκτονικό δημιούργημα που αντιγράφει τα Βραχώδη Όρη