Το δώρο που θα κάνω στις κόρες μου είναι αυτό που δεν έκανε στη Jennifer Aniston η δική της μητέρα

«Προσπαθούσα να μείνω έγκυος. Ήταν ένας δύσκολος δρόμος για μένα, ο δρόμος του να αποκτήσω παιδί. Κανένας δεν το ήξερε. Όλα τα χρόνια που υπήρχαν εικασίες… Ήταν πραγματικά δύσκολο. Έκανα εξωσωματική γονιμοποίηση, έπινα κινέζικα τσάγια. Θα έδινα οτιδήποτε για να μου έλεγε κάποιος τότε “Κατάψυξε τα ωάριά σου. Κάνε μια χάρη στον εαυτό σου”. Απλώς δεν το σκέφτεσαι. Εδώ είμαι λοιπόν σήμερα. Το πλοίο απέπλευσε».

Αυτά ήταν ακριβώς τα λόγια της Jennifer Aniston στη συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό Allure, μιλώντας για τη δική της εμπειρία και προσπάθεια στο κεφάλαιο «ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ». Πόσο πόνο μπορεί να κρύβουν αυτές οι 3 λέξεις: «Το πλοίο απέπλευσε».

Η αναφορά και η παραδοχή της Jennifer Aniston στο θέμα της κατάψυξης ωαρίων στάθηκε αφορμή να γράψω το δεύτερο Editorial του Theissue. Ψάχνοντας όλη την εβδομάδα για να βρω ένα θέμα να μπορέσει να μιλήσει σε όλες τις γυναίκες, ν’ αγγίξει την ψυχή μας και να μας κάνει να σκεφτούμε πίσω από τα προφανή (αυτός εξάλλου είναι και ο σκοπός του editorial μου, αλλιώς δεν έχει νόημα να γράφω κείμενα αν δεν έχω κάτι ουσιαστικό να πω) τα λόγια της Ελληνοαμερικανίδας star στάθηκαν αφορμή για να μιλήσω για τη δική μου υπόσχεση προς τις κόρες μου.

Το θέμα της εξωσωματικής γονιμοποίησης είναι ένα θείο δώρο για πολλές γυναίκες (και άντρες) σε όλο τον κόσμο. Το κεφάλαιο «μητρότητα» εξάλλου είναι αδιαπραγμάτευτο και αναφαίρετο δικαίωμα κάθε γυναίκας που θέλει να φέρει στον κόσμο ένα παιδί από αγάπη. Δε θα σταθώ σε εκείνες τις γυναίκες (είδες δεν τις ονομάζω μητέρες) που καταφέρνουν με μεγάλη ευκολία να γεννούν μωρά και στη συνέχεια να τα κακομεταχειρίζονται και να τα κακοποιούν με χίλιους δυο τρόπους, γιατί αυτές δεν χωρούν στο σημερινό μου κείμενο αλλά και γενικότερα στο μυαλό μου. Στέκομαι στις γυναίκες εκείνες που έχει έρθει η όμορφη στιγμή της ζωής τους να χαρούν τη μητρότητα, που έχουν βρει τον ιδανικό σύντροφο και μαζί θέλουν να μεγαλώσουν την οικογενειακή τους ευτυχία: μ’ ένα παιδί! Τι πιο όμορφο και πιο τέλειο από αυτό; Και έρχεται εκείνη η στιγμή που το βιολογικό τους ρολόι λέει πως ….στον επόμενο τόνο η ώρα… δεν θα είναι γι’ αυτούς! Και τώρα τι; Γιατί να μην μπορεί μια γυναίκα να επιλέξει όποτε θέλει τον σύντροφό της, να μην αποφασίσει όποτε θέλει να γίνει μητέρα (κι αυτό είναι ένα κεφάλαιο που θέλω κάποια στιγμή να αναλύσω), χωρίς να την πιέζει ο χρόνος -ο αμείλικτος- να τα κάνει όλα εδώ και τώρα γιατί μπροστά της μόνιμα θα βλέπει πως «το πλοίο αναχωρεί χωρίς επιστροφή».

Έχω στην οικογένειά μου, στον φιλικό μου περίγυρο, στο εργασιακό μου περιβάλλον πολλές γυναίκες που έχουν προσπαθήσει να μείνουν έγκυες με εξωσωματική γονιμοποίηση. Άλλες τα κατάφεραν, άλλες όχι, άλλες προσπαθούν ακόμη, άλλες έχουν εγκαταλείψει την ιδέα, τον στόχο, τον δρόμο προς την ευτυχία. Η Jennifer Aniston θα μπορούσε να είναι μία από εμάς, η φίλη, η αδερφή, η κολλητή, η συνάδελφός μας, που προσπαθεί να βιώσει το θείο δώρο της μητρότητας με πολλούς και -άλλοτε επίπονους- δρόμους. Και αν αυτή η υπέρτατη στιγμή, που σε παίρνει ο γιατρός, η μαία ή η μικροβιολόγος και σου λέει: «Η β-χοριακή σου είναι αυξημένη. Μπράβο! Τα κατάφερες!» δεν έρθει ποτέ; Και βρίσκεσαι ξανά στο σημείο μηδέν και κοιτάς πίσω τις προσπάθειες και μπροστά το βουνό, εκεί τι μπορείς να πεις, να νιώσεις να σκεφτείς;

Το δώρο που θέλω να προσφέρω τις κόρες μου είναι αυτό που δεν πρόσφερε στη Jennifer Aniston η δική της μητέρα

Σκέφτηκα πολύ! Καθώς τα χρόνια περνούν και τα δεδομένα στη ζωή μας αλλάζουν, αναρωτιέμαι ποιο θα ήταν το πιο ουσιαστικό δώρο που θα μπορούσα να κάνω στις κόρες μου ως μητέρα. Θα πει κανείς πως η αγάπη, το ενδιαφέρον, η καθημερινή επαφή, το να είμαι υγιής (και αυτό είναι υπέρτατο δώρο για τα παιδιά σου που σε χρειάζονται δίπλα τους), οι συμβουλές, τα εφόδια, οι ευκαιρίες, οι κουβέντες, όλα είναι καθημερινά ανυπολόγιστης αξίας δώρα. Συμφωνώ! Όμως, ενώ παλιότερα ένας γονιός σκεφτόταν ότι θα «προικίσει» καλύτερα τα παιδιά του με ένα σπίτι (για να έχει εξασφαλίσει ένα κεραμίδι για τα παιδιά του βρε αδερφέ), τώρα χρειάζεται να σκέφτεται κάτω από άλλες συνθήκες και με νέες παραμέτρους. Αν πριν από μερικά χρόνια έλεγα πως ένα «δώρο ζωής» που θα μπορούσα να κάνω στις κόρες μου θα είναι η κατάψυξη ωαρίων τους, αν κι εφόσον εκείνες το επιθυμούν, θα με περνούσαν για τρελή. Κι όμως, τώρα που η ζωή μάς προσπερνά τόσο γρήγορα, που οι ρυθμοί της καθημερινότητας τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα με συνοδοιπόρο το άγχος, τις οικονομικές υποχρεώσεις και ένα σωρό «θέλω» στις αποσκευές που περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους για να εκπληρωθούν, η σκέψη της μητρότητας μοιάζει με ένα ακόμη μεγάλο issue που πρέπει να χωρέσει στη ζωή μιας γυναίκας -κι ας στριμωχτεί- γιατί όπως λέει και η Jennifer Aniston «το πλοίο αναχωρεί».

Τα στατιστικά μιλούν από μόνα τους

Σύμφωνα με τον μαιευτήρα-γυναικολόγο Κώστα Κωσταρά της Μαιευτικής Γυναικολογικής Κλίνικής του ΙΑΣΩ , ειδικευμένο στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή και στην ενδοσκοπική χειρουργική, μία γυναίκα 30-37 ετών, αν βγάλει 15 ωάρια, θα φυλαχθούν τα 11-12 και θα έχει καλές πιθανότητες να γονιμοποιηθούν αργότερα. «Οι γυναίκες που είναι στην ηλικία των 30, καλό θα ήταν να φυλάξουν 8-15 ωάρια αν θέλουν καλά ποσοστά επιτυχίας σε μία μελλοντική εγκυμοσύνη. Δεν υπάρχουν ακριβή επιστημονικά δεδομένα, αλλά υπάρχει η καθημερινή εμπειρία μας που υποδεικνύει ακριβώς αυτό. Σε γενικές γραμμές, το 80% όσων κρατηθούν θα είναι ώριμα, το 80% θα γονιμοποιηθεί και το 50% αυτών θα γίνει βλαστοκύστη. Τελικά, το ποσοστό επίτευξης εγκυμοσύνης είναι 40-50%».

Πότε είναι η σωστή ηλικία να καταψύξει μια γυναίκα τα ωάριά της

Η γονιμότητα έχει όρια. Οι άνδρες παράγουν σπέρμα καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Η γυναίκα έχει συγκεκριμένο αριθμό ωαρίων, που καθώς μεγαλώνει μειώνονται και αποκτούν χειρότερη ποιότητα. «Τα 35-37 χρόνια είναι ένα σταυροδρόμι, καθώς τότε αρχίζει να γίνεται πιο δύσκολη η σύλληψη. Στα 40 η γυναίκα έχει 5% πιθανότητες να συλλάβει φυσιολογικά σε ένα κύκλο. Ταυτόχρονα αυξάνονται οι πιθανότητες για χρωμοσωμικές ανωμαλίες στο έμβρυο. Στα 30 χρόνια της γυναίκας υπάρχει μία πιθανότητα στις 385 για σύνδρομο Down, στην ηλικία των 40 ετών υπάρχει μία πιθανότητα στις 63. Ενδεικτικά, τα 35-37 έτη μπορεί να είναι ένα όριο χωρίς να αποκλείονται μεγαλύτερες ηλικίες», λέει ο κύριος Κώστας Κωσταράς. «Το 50% των γυναικών στις ΗΠΑ περιμένει μετά τα 30 χρόνια για να αποκτήσει το πρώτο παιδί. Και το 40% είναι χωρίς παιδιά στις ηλικίες 40-45. Ας το πάρουμε απόφαση. Αυτό είναι το νέο «φυσιολογικό». Η κατάψυξη ωαρίων θα βοηθήσει στο μέλλον τις γυναίκες να έχουν επιλογές και να μην πιέζονται ασφυκτικά από το χρόνο που περνά. Η κατάψυξη ωαρίων μαζί με τις μεθόδους εξωσωματικής γονιμοποίησης προσφέρουν στις γυναίκες την επιλογή. Μια επιλογή που οι μητέρες τους δεν είχαν».

Κάποιοι θα πουν πως αυτό δεν είναι δώρο, κάποιοι θα εναντιωθούν με τη σκέψη. Ο καθένας μπορεί να σκέφτεται και να ενεργεί με βάση τα δικά του «θέλω» και «πιστεύω». Σεβαστό. Αυτό που για εμένα είναι ορθό, για κάποιον άλλον μπορεί να ακούγεται παράλογο. Εγώ θα επιμείνω στην επιθυμία μου να μπορέσω να προσφέρω στις κόρες μου (ξαναλέω αν κι εφόσον εκείνες το επιθυμούν) να καταψύξουν τα ωάριά τους. Ποτέ δεν ξέρει κανείς πώς τα φέρνει η ζωή, ποιους ανθρώπους φέρνει στο διάβα σου, αν οι επιλογές σου θα έχουν την έκβαση που επιθυμεις στην προσωπική σου ζωή ή αν η επαγγελματική σου σταδιοδρομία σε οδηγήσει σε μέρη και καταστάσεις που θα χρειαστεί να τη βάλεις σε πρώτο πλάνο. Ποιος μπορεί να κρίνει τη ζωή του άλλου; Ποιος μπορεί από την άλλη να προδικάσει την ίδια την εξέλιξη της ζωής; Κανείς! Δε θέλω λοιπόν τα κορίτσια μου να βιαστούν να διαλέξουν καριέρα ή οικογένεια. Θέλω να μπορούν να είναι ευτυχισμένες με τις επιλογές τους, να απολαμβάνουν τη ζωή κάθε μέρα και να γίνουν μητέρες όταν εκείνες νιώσουν έτοιμες, χωρίς να παίζουν «κρυφτούλι» με τον χρόνο.

Περιμένω τα σχόλια και τα μηνύματά σου στο Instagram @natassasidirokastritou

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ