«Πώς είσαι;» : Η σημασία του να δείχνεις ενδιαφέρον για τον εαυτό σου και τους γύρω σου

Μπορεί να φαίνεται σαν μια σχεδόν ασήμαντη ερώτηση, μια από αυτές που κάνουμε συχνά για να σπάσουμε τον πάγο. Ωστόσο, στην απλότητά του, λέει πολλά τόσο για αυτόν που ρωτά όσο και για εκείνον που απαντά.

Μπορεί να φαίνεται τόσο προφανές που συχνά ξεχνάμε να το κάνουμε. Αλλά, αντίθετα, όταν δεν μας ρωτούν, το προσέχουμε. Πόσες φορές έχουμε λάβει ένα email ή ένα μήνυμα που παράκαμψε αυτή την ερώτηση και πήγε κατευθείαν στην ουσία;! Σύντομες, συνοπτικές λέξεις που δεν έλαβαν υπόψη το «ποιος» ήταν πίσω από αυτό το μήνυμα. Ίσως έχει συμβεί και σε εσένα, πάνω στη βιασύνη. Άλλωστε είναι τόσα πολλά τα πράγματα που πρέπει να κάνουμε καθημερινά και απορροφούν την ενέργειά μας (δεν είναι τυχαίο που στην ερώτηση «Πώς είσαι;» οι περισσότεροι απαντούν «Είμαι κουρασμένος»). Έτσι, καταλήγουμε να ενεργοποιούμε τη λειτουργία εξοικονόμησης ενέργειας για επιβίωση και το κάνουμε αντικειμενοποιώντας τις σχέσεις με την απόδοση και ξεχνώντας την ενσυναίσθηση. Αλλά πίσω από το «Πώς είσαι;» υπάρχει ένας κόσμος που συνεπάγεται να βάζεις πάντα το άτομο στο επίκεντρο και όχι μόνο αυτό που κάνει, και να ξέρεις πώς να ονομάζεις τα συναισθήματα, να τα διακρίνεις, να τα επεξεργάζεσαι.

Από την πλευρά του αποδέκτη

Η ερώτηση «Πώς είσαι;» περιέχει πολλές αποχρώσεις. Από τη μία πλευρά, δημιουργεί μια αίσθηση ικανοποίησης επειδή σε κάνει να νιώθεις αποδεκτή από το άλλο άτομο. Από την άλλη, είναι ένα ερώτημα που οδηγεί σε ένα άλλο ερώτημα. Δηλαδή, απαιτεί να αναρωτηθείς κάτι και μετά να σταματήσεις και να σκεφτείς, να παρατηρήσεις πώς είσαι εκείνη τη στιγμή, να επεξεργαστείς μια συναισθηματική απάντηση. Αλλά υπάρχει και μια άλλη πτυχή που πρέπει να αξιολογήσεις, ειδικά αν διανύεις μια δύσκολη περίοδο: ο φόβος να αντιμετωπίσεις και να αναλύσεις τα αρνητικά συναισθήματα και την αντίδραση που μπορούν να προκαλέσουν στον άλλον.

«Πώς είσαι;», όπως το βλέπει ο ερωτών

Στη βάση αυτής της ερώτησης βρίσκονται δύο υπέρτατα συναισθήματα: η ενσυναίσθηση και η συμπόνια. «Προσδιορίζει τη μέγιστη ικανότητα της συναισθηματικής φαντασίας, την τέχνη της τηλεπάθειας των συναισθημάτων», Milan Kundera

Πίσω από αυτή την ερώτηση υπάρχει ένα αίσθημα πλήρους και άσκοπου ανοίγματος προς τους άλλους, το οποίο συνεπάγεται με ενσυναίσθηση και μοίρασμα θετικών ή αρνητικών συναισθημάτων. Και πάλι, υπάρχει πάντα το ζήτημα της ανατροφοδότησης και αυτό φέρνει μαζί του μια αμφίδρομη αμφισβήτηση.

Η σημασία του να ρωτάς «Πώς είσαι;» τον εαυτό σου

Το γεγονός ότι υπάρχει χώρος για να ρωτήσεις και να απαντήσεις αυτή την ερώτηση είναι πάντα ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Όλοι πρέπει να βρούμε χρόνο για φροντίδα και αποδοχή, ακόμα κι όταν αυτός ο χρόνος φαίνεται να μην μας δίνεται. Είναι μια περίοδος που θέλει υπομονή για να μπορέσουμε να λύσουμε τους κόμπους, να αναρωτηθούμε και να επεξεργαστούμε πώς είμαστε και τι θα μπορούσε να μας κάνει να νιώσουμε καλύτερα.

Ανταποκρίσου

Θα μπορούσαμε να σκεφτούμε το «Πώς είσαι;» σαν το μηδενικό ερώτημα για να μη σταματήσουμε να θέτουμε τα ερωτήματα που μας κρατούν ανήσυχους και κυρίως ζωντανούς. Αυτά που μας υπενθυμίζουν ποιοι είμαστε και τι θέλουμε, και που είναι η κινητήρια δύναμη της αλλαγής. Αλλά μερικές φορές, το πώς περνάς μπορεί να είναι το τελευταίο πράγμα που θέλουμε να ακούσουμε. Το να επιλέγεις να μην απαντάς στους άλλους είναι πάντα θεμιτό, αλλά αξίζει να προσπαθήσεις να απαντήσεις στον εαυτό σου.

Διάβασε επίσης:

Πώς είναι η ενέργειά σου και πώς την εκπέμπεις στους άλλους

Δεν υπάρχει ούτε ένα άτομο σε αυτόν τον πλανήτη που να μη θέλει να νιώθει καταπληκτικά. Δυστυχώς, οι περισσότεροι από εμάς βρισκόμασταν σε καταστάσεις όπου πέφτουμε θύματα τοξικής ενέργειας. Μερικές φορές, μπορεί να νιώθουμε σαν να περπατάμε μέσα από ένα ναρκοπέδιο που καθιστά δύσκολο να κρατάμε ψηλά το κεφάλι και την καρδιά μας ανοιχτή. Λοιπόν, πώς μπορούμε να επιστρέψουμε στις φυσικές μας ενεργειακές δονήσει, σε μια κατάσταση δηλαδή που νιώθουμε θετικότητα, στοργή και συναισθηματικά και πνευματικά συνδεδεμένοι με τους ανθρώπους;

Πολλοί άνθρωποι σε ένα ταξίδι για την αυτοβελτίωσή τους αναρωτιούνται πώς μπορούν να προστατεύσουν την ευδαιμονία τους από τους εισβολείς. Και ανεξάρτητα από το πόσο προσεκτικοί και πνευματικοί είμαστε, η ζωή μπορεί να μας ρίξει σε μερικές κακοπροαίρετες συμπεριφορές – συμπεριλαμβανομένων των συναδέλφων που κουστομπολεύουν, των χρονίως θυμωμένων συγγενών και φίλων που μοιάζουν περισσότερο με εχθρους. Αν και μπορεί να μην είναι δυνατό να τα αποφύγουμε εντελώς, μπορούμε να διατηρήσουμε την ηρεμία μας ενσωματώνοντας μερικές απλές πρακτικές.

Δες εδώ για την ενέργειά σου

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ