Πώς να σώσεις έναν γάμο που βρίσκεται στα πρόθυρα διαζυγίου; Ένα είναι το μυστικό

Τα λόγια που πληγώνουν σε μια σχέση και έναν γάμο είναι σαν μια σταγόνα κόκκινης βαφής σε ένα ποτήρι νερό. Γρήγορα μετατρέπει όλο το ποτήρι σε ροζ και μπορεί να φτάσει στα πρόθυρα του τέλους- διαζυγίου.

Αυτό που ξεκινά ως ένα γλωσσικό ολίσθημα ή μια μικρή προσβολή από το ένα άτομο στο άλλο θέτει σε κίνηση μια διαδικασία που σιγά -σιγά (ή γρήγορα) διαπερνά μια σχέση και αρχίζει να καθορίζει τον τόνο της.

Είναι εύκολο να σκεφτεί κανείς ότι η κριτική είναι μια εποικοδομητική διαδικασία, το ένα μέλος μιας σχέσης αισθάνεται ότι γνωρίζει τον άλλον μέσα και έξω και κάνοντας «προτάσεις» για το πώς ο άλλος θα μπορούσε να αλλάξει ή να βελτιωθεί, απλώς βοηθάει τον άλλον να ξεπεράσει τα ελαττώματα και τις ελλείψεις του. Μερικές φορές αυτό λειτουργεί. Ίσως ο άλλος να δέχεται τις συμβουλές και να προσαρμόζει τη συμπεριφορά του ώστε να μας κάνει ευτυχισμένους. Άλλες φορές όμως όχι: «Αν δεν της αρέσουν τα ρούχα μου, θα φορέσω τα ρούχα που μισεί περισσότερο».

Ο νούμερο ένα τρόπος για να σώσεις έναν γάμο που βρίσκεται στα πρόθυρα του διαζυγίου:

Ο δρόμος για να βγεις από αυτού του είδους την επικοινωνιακή παγίδα είναι να ακολουθήσεις μια προσέγγιση μηδενικής αρνητικότητας. Με αυτόν τον τρόπο, και τα δύο μέρη δεσμεύονται να απέχουν από υποτιμήσεις, αρνητικά σχόλια και συμπεριφορές.

Είναι επιτακτική ανάγκη και τα δύο μέλη ενός ζευγαριού να δεσμευτούν αυστηρά σε αυτή την προσέγγιση – όχι μόνο προσωρινά, αλλά πάντα.

Γιατί (και πώς) επικρίνουμε τους συντρόφους μας, ακόμη και χωρίς λόγια

Η κριτική δεν παίρνει πάντα τη μορφή λέξεων. Μπορεί να είναι ένα άγγιγμα, ένα βλέμμα, ένα γούρλωμα του ματιού ή δύο χέρια που σηκώνονται στον αέρα. Όπως και να βγαίνει, το μήνυμα είναι ότι το ένα άτομο είναι ανώτερο και το άλλο κατώτερο. Το ένα άτομο είναι ψηλά, το άλλο άτομο είναι χαμηλά.

Είναι ένα δυσάρεστο συναίσθημα για το άτομο που είναι «κάτω», ένα συναίσθημα που έχει τις ρίζες του στα ζωώδη μέρη του εγκεφάλου μας, τα οποία μερικές φορές αναφέρονται ως εγκέφαλος σαύρας. Τα σκληρά λόγια προκαλούν ένα αίσθημα άγχους. Το άγχος, στις ρίζες του, είναι το νευρικό σύστημα που ανταποκρίνεται σε ένα ερέθισμα κινδύνου – η αντίδραση μάχης ή φυγής.

Η αντίδραση του επικρινόμενου ατόμου παίρνει επίσης μία από αυτές τις μορφές: μπορεί να αποτραβηχτεί, να το παίξει αδιάφορος ή σε υποτακτική στάση ή να τα βάλει με τον κατήγορο αντεπιτιθέμενος.Είτε η κριτική διατυπώνεται με ήπιο τρόπο είτε με σκληρό, προέρχεται από τον ίδιο τόπο κρίσης.

Τι σκέφτεται αυτός που κρίνει

Ασυνείδητα, ο άνθρωπος εκείνος που κρίνει πιστεύει ότι η γνώμη του είναι η μόνη σωστή. Ο τρόπος με τον οποίο βλέπει τον κόσμο είναι ο μόνος λογικός τρόπος για να τον δει κανείς, και αν ο εταίρος διαφέρει, πρέπει να μην έχει λογική ή γούστο στην πραγματικότητα, είναι τρελός. Ο άλλος, κατά κάποιον τρόπο, παύει να είναι πρόσωπο και, αντίθετα, είναι ένα αντικείμενο που πρέπει να διαμορφωθεί σύμφωνα με τον τρόπο που ο κριτικός βλέπει τον κόσμο.

Με αυτό ως δεδομένο, μια σχέση χωρίς διάλογο, χωρίς το ένα άτομο να μπορεί να εκφράσει μια ανησυχία, είναι επίσης ένα ανθυγιεινό μέρος. Οι καταπιεσμένες σκέψεις και τα συναισθήματα οδηγούν σε παθητικο-επιθετική συμπεριφορά ή στη σταδιακή διάλυση της αγάπης για τον άλλον.

Σε αναζήτηση της εμπιστοσύνης και της ασφάλειας

Σε μια ιδιαίτερα ανθυγιεινή σχέση, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι και οι δύο άνθρωποι δεν έχουν τίποτα να πουν ο ένας στον άλλον για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σε αυτή την περίπτωση, η δυναμική μεταξύ των συντρόφων έχει γίνει τόσο τοξική, τόσο κολλημένη σε έναν βρόγχο συμπεριφοράς «ένας πάνω, ένας κάτω» που έχει παραβιάσει το αίσθημα εμπιστοσύνης και ασφάλειας και των δύο μελών. Τελικά, όμως, όλες οι δεσμευμένες σχέσεις περιέχουν έναν σπόρο, όσο μικρός κι αν φαίνεται, ουσιαστικής αγάπης και στοργής.

Ακόμα κι αν η προσέγγιση της μηδενικής αρνητικότητας οδηγεί, ουσιαστικά, σε έναν όρκο σιωπής, τελικά ο μανδύας του φόβου θα διαλυθεί και τα δύο μέρη θα βρουν τη ζεστασιά προς τον άλλον που είχαν κάποτε. Θα βρουν πράγματα να πουν που είναι ουδέτερα και τελικά θετικά.

Καθώς ο ενεργοποιημένος φόβος στον εγκέφαλο της σαύρας μειώνεται, και οι δύο άνθρωποι θα αρχίσουν να αισθάνονται ασφαλείς ο ένας με τον άλλον, που είναι το πρωταρχικό και πιο σημαντικό θεμέλιο μιας υγιούς σχέσης.

Η προσέγγιση της μηδενικής αρνητικότητας δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να επιτρέπεται στους συντρόφους να εκφράζουν ανησυχίες ή επιθυμίες για αλλαγή συμπεριφοράς σε μια σχέση. Το θέμα είναι ο τρόπος με τον οποίο θα παρουσιαστούν. Ένα οδυνηρό σχόλιο από το πουθενά ή μια παθητική-επιθετική υποτίμηση είναι απαράδεκτο. Αλλά ένα που διατυπώνεται προσεκτικά και διακριτικά μπορεί να οδηγήσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

Πώς να κάνεις μια στοχευμένη, χρήσιμη κριτική

Ένας τρόπος για να διαμορφώσεις μια ασφαλή συζήτηση είναι να ξεκινήσεις με μια δήλωση όπως: «Δυσκολεύομαι με κάτι και θέλω να το μοιραστώ μαζί σου. Είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή για να μιλήσουμε»; Αν δεν είναι καλή στιγμή για το άλλο άτομο να το ακούσει αυτό, ο αιτών πρέπει να το αποδεχτεί. Αλλά το άλλο άτομο πρέπει, με τη σειρά του, να προσφέρει μια στιγμή που θα ήταν πιο ανοιχτό να ακούσει τις ανησυχίες σου.

Γνωρίζοντας ότι πρόκειται να εκφράσεις κάτι κρίσιμο, απομακρύνεις το στοιχείο της έκπληξης και της άμυνας από το άλλο άτομο και σου επιτρέπει να εκφράσεις τον προβληματισμό σου με έναν μελετημένο και ευγενικό τρόπο. Αυτό καθιστά πολύ πιο πιθανό να είναι πρόθυμος να συμβιβαστεί και να έρθει πιο κοντά στη δική σου πλευρά του φράχτη.

Αυτό είναι το δεύτερο βήμα για τη δημιουργία ενός υγιούς, εποικοδομητικού περιβάλλοντος για αλλαγή. Αλλά και πάλι, το πρώτο βήμα είναι η μηδενική αρνητικότητα. Είναι ένας κανόνας που είναι εύκολο να θυμάσαι, αλλά μπορεί να είναι δύσκολο να τον ακολουθήσεις στην αρχή.

Με τον καιρό, θα αρχίσεις να παρατηρείς όλους τους τρόπους με τους οποίους ήσουν ασυνείδητα επικριτική, κάνοντας αστεία εις βάρος του άλλου, μιλώντας αρνητικά γι’ αυτόν στους άλλους και κάνοντας παθητικο-επιθετικές σκέψεις. Αυτή η ίδια η συνειδητοποίηση μπορεί να αποτελέσει κίνητρο για αλλαγή.

Δες το σαν πρόκληση και δοκίμασε το έξης: ούτε μια λέξη, ούτε ένα σχόλιο, ούτε ένα βλέμμα αποδοκιμασίας ή μια συμπεριφορά με αρνητική κατεύθυνση. Ίσως αυτό να ανεβάσει τη σχέση σου σε νέα ύψη.

Διάβασε επίσης:

6 πράγματα που σκοτώνουν μια σχέση ξανά και ξανά

Η διατήρηση των ερωτικών σχέσεων δεν είναι εύκολη υπόθεση. Περίπου το 40% των πρώτων γάμων αποτυγχάνουν, ενώ οι επόμενοι γάμοιέχουν ακόμη λιγότερες πιθανότητες να πετύχουν.

Τι είναι εκείνο λοιπόν που σκοτώνει μία σχέση; Οι λόγοι είναι τόσο ποικίλοι όσο και τα άτομα, αλλά, εκτός από την έλλειψη σεξ και τα οικονομικά προβλήματα, έξι από τους πιο συνηθισμένους δολοφόνους σχέσεων είναι τα ζητήματα εμπιστοσύνης, η απιστία και η ζήλια, οι δυσκολίες επικοινωνίας, η έλλειψη ισορροπίας, τα προβλήματα συμβατότητας και η καταχρηστική συμπεριφορά.

Θέματα εμπιστοσύνης

Η εμπιστοσύνη είναι απολύτως απαραίτητη για τη συντροφικότητα και την οικειότητα που κρατούν τις σχέσεις ενωμένες. Ωστόσο, είναι επίσης ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα για να κερδηθεί και να διατηρηθεί. Τα ζητήματα εμπιστοσύνης καλύπτουν το φάσμα από τις οικονομικές επιλογές μέχρι τη συναισθηματική αξιοπιστία.

Συχνά, υπάρχει ένα υποκείμενο ζήτημα που ποτέ δεν συζητήθηκε και δεν επιλύθηκε πλήρως, όπως η περιπέτεια του ενός συντρόφου στον τζόγο στο Λας Βέγκας ή η αδυναμία να συμφωνήσουν για το αν θα μετακομίσουν σε μια νέα πόλη. Με την πάροδο του χρόνου, αυτά τα άλυτα ζητήματα μπορεί να μεταφερθούν στην καθημερινή σας σχέση, ρίχνοντας ένα σύννεφο καχυποψίας και αμφιβολίας ακόμα και στις πιο καθημερινές καταστάσεις.

Απιστία και ζήλια

Ενώ η εμπιστοσύνη μπορεί να καταρρεύσει σε πολλές πτυχές μιας σχέσης, η ύποπτη ή επιβεβαιωμένη απιστία μπορεί να είναι η πιο δύσκολη να ξεπεραστεί. Από τις συναισθηματικές σχέσεις μέχρι τις σωματικές περιπτύξεις, η απιστία τείνει να καταστρέφει σχεδόν τις μισές από τις σχέσεις που επηρεάζει. Ακόμη και αν αποφασίσετε να μείνετε μαζί, το να μάθετε να ξαναχτίζετε αυτό που είχατε πριν είναι μια επίπονη και συναισθηματικά εξαντλητική εμπειρία.