Συναισθηματικός Μινιμαλισμός: Μπορεί να είναι ο δρόμος προς τη νέα ευεξία και τη νέα ευτυχία

Ζούμε σε μια κοινωνία υπερφορτωμένη με πληροφορίες, υπερδιεγερμένη και εγκεφαλικά επιταχυνόμενη (έχουμε περίπου 60.000 σκέψεις την ημέρα και οι περισσότερες επαναλαμβανόμενες και αρνητικές, σύμφωνα με ειδικούς). Έτσι αναπόφευκτα οι θεωρίες και το ενδιαφέρον για τον συναισθηματικό μινιμαλισμό σε όλες του τις εκδοχές αυξάνονται και το «less is more» είναι μια επιτακτική ανάγκη.

Η life coach, Anna Fargas, μιλά εκτενώς για αυτό στο βιβλίο Συναισθηματικός Μινιμαλισμός, ένα είδος εγχειριδίου για να ελαφρύνει το μυαλό. «Πρόκειται για τον εντοπισμό και την εξάλειψη των περιττών συναισθηματικών βαρών που συσσωρεύουμε. Αυτά τα βάρη, τα οποία αποκαλώ “πέτρες” στο βιβλίο μου, περιλαμβάνουν περιοριστικές πεποιθήσεις, αρνητικές σκέψεις, τοξικές συνήθειες και οδυνηρά συναισθήματα. Ο στόχος είναι να απλοποιήσουμε τη συναισθηματική μας ζωή, επιτρέποντάς μας να εστιάσουμε σε αυτό που πραγματικά έχει σημασία. Μειώνοντας τα υπερβολικά συναισθήματα, να προάγουμε μεγαλύτερη εσωτερική γαλήνη και ψυχική διαύγεια, κάτι που μας οδηγεί σε βαθύτερη ικανοποίηση στην καθημερινή μας ζωή», εξηγεί η Fargas.

Η σημασία της απελευθέρωσης των συναισθηματικών βαρών

Η ψυχολόγος Brígida H. Madsen δημιουργεί μια οπτική αναλογία σχετικά με τα οφέλη που πρέπει να αφήσουμε. «Είναι κάτι παρόμοιο με το να μπαίνεις σε ένα δωμάτιο γεμάτο πράγματα και να αρχίζεις να αφαιρείς από το οπτικό σου πεδίο ό,τι είναι άχρηστο για να πετύχεις ένα καθαρό περιβάλλον και να νιώσεις γαλήνη». Αυτή η άσκοπα πολύπλοκη ζωή ανταποκρίνεται, ως ένα βαθμό, «στην επιθυμία να θέλουμε να έχουμε τον έλεγχο και να γνωρίζουμε εκ των προτέρων τι μπορεί να μας συμβεί. Θέλουμε να έχουμε απάντηση για όλα και να έχουμε άμεσα αποτελέσματα για να νιώθουμε ότι έχουμε βεβαιότητα στις αποφάσεις μας», προσθέτει.

Η ψυχολόγος Bárbara Tovar ορίζει αυτό το ρεύμα ως «μια ζωτική στάση που υιοθετεί κανείς συνειδητά για να απλοποιήσει τον εσωτερικό θόρυβο που δημιουργείται από ορισμένες ψυχολογικές διεργασίες. Απαιτήσεις, τελειομανία, άγχος… όλα αυτά απειλούν τον συναισθηματικό μινιμαλισμό που αντιπροσωπεύει το αντίθετο, δηλαδή την καλλιέργεια της απλότητας των σκέψεων, της ηρεμίας, της εκμάθησης της παρουσίας και της υιοθέτησης μιας στάσης αποτοξίνωσης που μας επιτρέπει να αποφορτίσουμε το εσωτερικό μας από τον εξωτερικό και τον εσωτερικό θόρυβο και να βρούμε μια ισορροπία επικεντρωμένη στα μικρά πράγματα της ημέρας για να έχουμε μια γεμάτη ζωή. «Υπάρχουν διαδικασίες όπως το προληπτικό άγχος που στραγγίζουν την ενέργειά μας και υπονομεύουν αυτόν τον μινιμαλισμό που πρεσβεύει να πηγαίνουμε σιγά σιγά και να διασχίζουμε κάθε γέφυρα τη σωστή στιγμή, χωρίς να προσπαθούμε να γεμίσουμε τον ελεύθερο χώρο που έχει το μυαλό μας», επισημαίνει στη Vogue.

Τι πρέπει να αφήσω για να ασκήσω τον συναισθηματικό μινιμαλισμό;

Σε μια εποχή που τα κοινωνικά δίκτυα αποτελούν (σημαντικό) μέρος της ζωής μας, αυτή η τάση προς την τελειομανία έχει πολλαπλασιαστεί εκθετικά λόγω του γεγονότος ότι θέλουμε να κάνουμε τα πάντα όμορφα, είτε μέσα από ιστορίες είτε από φωτογραφίες. «Είναι σημαντικό να απελευθερωθούμε από το “σύνδρομο του Instagram” ή, με άλλα λόγια, να προσποιούμαστε ότι όλα είναι τέλεια. Για παράδειγμα, όταν πρόκειται να προσκαλέσουμε φίλους, περιπλέκουμε υπερβολικά τον εαυτό μας και πολλές φορές σταματάμε να το κάνουμε επειδή αφήνουμε τους εαυτούς μας να παρασυρθούμε από αυτό το επίπεδο ζήτησης που καταναλώνει πολύ χρόνο και μας εμποδίζει να απολαύσουμε αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό» αντικατοπτρίζει η H. Madsen.

Διάβασε επίσης: Ho’oponopono: Ο Χαβανέζικος τρόπος για να συγχωρείς τους γύρω σου και να βρίσκεις ηρεμία μέσα σου

Και όλα αυτά σχετίζονται με την πιθανότητα να επιλέξεις να μην είσαι τέλειος. «Είναι πολύ σημαντικό να απορρίψουμε την τελειομανία ως τρόπο ζωής και να έχουμε πιο υγιεινές απαιτήσεις, να μάθουμε να φροντίζουμε τον εαυτό μας, να ξεκουραζόμαστε, να βάζουμε όρια, να δίνουμε στον εαυτό μας τον χρόνο που χρειαζόμαστε. Μπαίνουμε σε έναν περίπλοκο τροχό νομίζοντας ότι έτσι έχουμε την αίσθηση της αξίας ή της ύπαρξης. Αλλά πρέπει να βρούμε αυτή την ισορροπία ανάμεσα στο να παρακινούμε τους εαυτούς μας να επιτύχουμε επιτεύγματα και να σεβόμαστε την ανάπαυση και να είμαστε πιο συμπονετικοί με τον εαυτό μας», προσθέτει η Tovar.

Μας ωφελεί συναισθηματικά η κουλτούρα της υπερέντασης;

Η απομάκρυνση από την κουλτούρα υπερέντασης είναι αυτή που μερικές φορές χρησιμοποιείται για να ηρεμήσει τη συνείδηση. «Μερικές φορές πιστεύουμε ότι προσπαθώντας σκληρότερα ή κάνοντας το πιο περίπλοκο, θα έχουμε μεγαλύτερη ανταμοιβή, αλλά αυτό δεν είναι πάντα αλήθεια. Συχνά γίνεται μια παγίδα που προσθέτει μόνο περισσότερες πέτρες στο συναισθηματικό μας σακίδιο. Το να κάνουμε μια προσπάθεια είναι καλό και απαραίτητο για να πετύχουμε τους στόχους μας, αλλά το να το ωθήσουμε στα άκρα μπορεί να είναι αντιπαραγωγικό. Τα άκρα συχνά οδηγούν σε άγχος, εξάντληση και απογοήτευση. Αντίθετα, το να μην καταβάλεις προσπάθεια για τίποτα δεν είναι ούτε θετικό. Το κλειδί είναι να βρείτε τη σωστή ισορροπία. Είναι σημαντικό να εργαζόμαστε σκληρά, όπως είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πότε να σταματήσουμε, να ξεκουραστούμε και να φροντίσουμε τη συναισθηματική μας υγεία. Μαθαίνοντας να διαχειριζόμαστε τις προσπάθειές μας με ισορροπημένο τρόπο, μπορούμε να είμαστε πιο αποτελεσματικοί και να διατηρήσουμε την ευημερία μας, αποτρέποντας την προσπάθεια να γίνει βάρος που μας εμποδίζει να απολαύσουμε τη ζωή», λέει η Fargas.

«Μια πραγματικά ατομική συνήθεια είναι να κάνουμε την άσκηση του να ζούμε στο παρόν και να αποστασιοποιούμαστε από όλα τα φανταστικά σενάρια που μας ανησυχούν και που πιθανότατα δεν θα συμβούν ποτέ», λέει η Brígida H. Madsen. Και προσθέτει τη σημασία του να εργαζόμαστε για την ευγνωμοσύνη για να απλοποιήσουμε τη ζωή μας. «Συνιστώ να αρχίσουμε να κάνουμε τα πράγματα πιο εύκολα καλλιεργώντας μια στάση ευγνωμοσύνης , χαράς και προσπαθώντας να απορρίψουμε σκέψεις που έχουν να κάνουν με αυτό που δεν έχουμε, με ό,τι μένει σε εκκρεμότητα, με αυτό που δεν έχουμε κάνει. Αρκεί να αφιερώσουμε πέντε λεπτά για να συνδεθούμε με αυτό που μας κάνει να νιώθουμε τυχεροί». Και προσθέτει: «Τέλος, στην εποχή της αμεσότητας και του καταναλωτισμού, η άσκηση λιτότητας σε καθαρά σωματικό επίπεδο κάνει επίσης τη ζωή ευκολότερη καθώς είναι πολύ στενά συνδεδεμένη με την ευημερία και πραγματικά πιστεύω ότι το να κατέχουμε λιγότερα μπορεί να μας βοηθήσει να νιώσουμε καλύτερα. Ο υλικός μινιμαλισμός βασίζεται στην ιδέα ότι μειώνοντας τα υπάρχοντά μας στα απαραίτητα, ελευθερώνουμε φυσικό και πνευματικό χώρο, κάτι που μπορεί να έχει θετικό αντίκτυπο στη συναισθηματική μας ευεξία. Το να κατέχετε λιγότερα σημαίνει ότι έχετε λιγότερους περισπασμούς και λιγότερες ευθύνες που σχετίζονται με τη διαχείριση αυτών των περιουσιακών στοιχείων. Αυτό μεταφράζεται σε μια πιο τακτική και λιγότερο αγχωτική ζωή». Ο μινιμαλισμός μπορεί να είναι ο δρόμος προς τη νέα ευεξία (και τη νέα ευτυχία).

Διάβασε επίσης: Αποτοξίνωση ντοπαμίνης: Το ριζικό τελετουργικό ευεξίας για μια πραγματική ψυχική και σωματική επαναφορά

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ