The Great Exhaustion: Γιατί είμαστε πιο εξαντλημένοι από ποτέ

Βρισκόμαστε στην εποχή της «Μεγάλης Εξάντλησης», όπως αποκαλεί ο συγγραφέας και καθηγητής επιστήμης υπολογιστών Cal Newport, μια εποχή που οι άνθρωποι προσπαθούν να αποκαταστήσουν τη σχέση τους με την εργασία προκειμένου να μειώσουν τη διάχυτη αίσθηση της «αποστράγγισης». Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν εκπλήσσονται όταν ακούν για το «The Great Exhaustion».

Γνωρίζουμε ότι είμαστε κουρασμένοι και το βλέπουμε στις επιλογές που κάνουμε καθημερινά: να παραγγέλνουμε δείπνο επειδή δεν έχουμε την ενέργεια να το φτιάξουμε, να προσπαθούμε να βρούμε τρόπους να δουλεύουμε από το σπίτι ώστε να μην χρειάζεται να προσθέσουμε ένα δίωρη μετακίνηση μέχρι την ημέρα μας, με σπάνιες κοινωνικές εξορμήσεις επειδή είναι αδύνατο να συντονιστούν τα πολυάσχολα προγράμματα ενηλίκων, πλήρης αφαίρεση των προτεραιοτήτων των χόμπι και η λίστα συνεχίζεται.

Γιατί λοιπόν αυξάνονται τα επίπεδα εξάντλησης; Σύμφωνα με το Times οι 3 παράγοντες που συνήθως παραβλέπονται αλλά συμβάλλουν περισσότερο είναι ο μη βιώσιμος τρόπος ζωής, η έκθεση σε στρες εκτός του ελέγχου μας και η οικονομική ανασφάλεια. Αυτές είναι πτυχές της ζωής μας που έχουμε καταφέρει να ομαλοποιήσουμε. Αλλά αυτή η ομαλοποίηση μας έκανε να αγνοήσουμε τον αντίκτυπό τους στη σωματική και ψυχική μας ευεξία.

Οι λόγοι που είμαστε πιο εξαντλημένοι από ποτέ

1. Μη βιώσιμοι τρόποι ζωής

Ο συγγραφέας και ερευνητής των μπεστ σέλερ Dan Buettner των New York Times πέρασε την καριέρα του μελετώντας τις «μπλε ζώνες», περιοχές στον κόσμο όπου οι άνθρωποι ζουν περισσότερο, πιο υγιείς από οπουδήποτε αλλού. Στο έργο του, εξηγεί ότι οι άνθρωποι που ζουν σε μπλε ζώνες έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: ζουν έναν τρόπο ζωής με προτεραιότητα τις ανθρώπινες ανάγκες, στον οποίο τα πράγματα που χρειαζόμαστε ως ανθρώπινα όντα έχουν προτεραιότητα. Αυτό σημαίνει να τρώμε ολόκληρα τρόφιμα, να έχουμε πλούσια κοινωνική ζωή, να έχουμε τακτική κίνηση και να εργαζόμαστε με έναν σκοπό και όχι για χάρη της μεγιστοποίησης της παραγωγικότητας. Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πραγματικότητα των περισσότερων ανθρώπων. Έξω από αυτές τις «μπλε ζώνες», οι περισσότεροι άνθρωποι τρώνε επεξεργασμένα τρόφιμα, σχεδιάζουν στρατηγικά δραστηριότητες κοινωνικοποίησης και κίνησης και αντιμετωπίζουν την εργασία σαν να προηγείται όλων των άλλων. Δυστυχώς, η ιεράρχηση στοιχείων που βρίσκονται στις μπλε ζώνες απαιτεί ελεύθερο χρόνο, ενέργεια και χρήματα—πράγματα που δεν έχει ο μέσος (κουρασμένος) άνθρωπος. Μια αντικειμενική ματιά στο πώς ζουν οι περισσότεροι άνθρωποι καθημερινά δεν απεικονίζει την κάλυψη των ανθρώπινων αναγκών, δίνει μια εικόνα της υπομονής των απαιτήσεών μας. Δεν έχουμε οικοδομήσει μια κοινωνία με προτεραιότητα τις ανθρώπινες ανάγκες, έχουμε δημιουργήσει μια κοινωνία με προτεραιότητα τις επιχειρηματικές ανάγκες και αυτό αρχίζει να φαίνεται.

2. Το άγχος που είναι εκτός του ελέγχου μας

Το άγχος υπό τον έλεγχό μας (ένα μεγάλο έργο στο οποίο εργαζόμαστε, εξισορροπώντας μια απαιτητική δουλειά και φροντίδα παιδιών, κάνουμε κάτι που μας φοβίζει) μπορεί να μετριαστεί και να χτίσει εμπιστοσύνη όταν αντιμετωπίζεται. Το άγχος εκτός του ελέγχου μας (βία στις πόλεις μας, κλιματικές καταστροφές , τραγωδίες σε όλο τον κόσμο και πληθωρισμός) μας κάνει να νιώθουμε αβοήθητοι. Αν και είναι σημαντικό να μην αγνοούμε τι συμβαίνει στον κόσμο, μας βαραίνει επίσης να δεχόμαστε τόσους πολλούς στρεσογόνους παράγοντες χωρίς τη δυνατότητα επίλυσης. Η έκθεση σε στρες εκτός του ελέγχου μας είναι που μας κάνει να χάνουμε την ελπίδα μας. Η ελπίδα είναι ένα ισχυρό αντίθετο στην εξάντληση. Μπορούμε να υπομείνουμε δυσκολίες με πολύ υψηλότερο ηθικό όταν διατηρούμε την ελπίδα ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Όταν όπου κι αν στραφούμε υπάρχουν νέα που μας κάνουν να νιώθουμε ότι τα πράγματα δεν βελτιώνονται, αρχίζουμε να καταρρέουμε. Μια απάντηση στο στρες κάθε μέρα για χρόνια βλάπτει τη σωματική και ψυχική μας υγεία με τρόπους που συχνά παραβλέπουμε.

Διάβασε επίσης: Θες να διώξεις το άγχος; Τραγούδα! Η anti-strees τεχνική των 20 δευτερολέπτων

3. Οικονομική ανασφάλεια

Πριν από πενήντα χρόνια, ένα μόνο εισόδημα μπορούσε να προσφέρει σπίτι, αυτοκίνητο, γυναίκα και παιδιά. Σήμερα, είμαστε τυχεροί εάν ένα διπλό εισόδημα μπορεί να μας προσφέρει μερικά από αυτά τα πράγματα. Το να έχεις μια σκληρή δουλειά που υποστηρίζει τον τρόπο ζωής σου είναι ένα πράγμα. Το να έχεις μια σκληρή δουλειά που μόλις πληρώνει τους λογαριασμούς είναι άλλο. Μεγάλο μέρος της εξάντλησης που βλέπουμε είναι η απογοήτευση που η εργασία πλήρους απασχόλησης (ή περισσότερο) δεν μεταφράζεται στην ίδια ασφάλεια και αγοραστική δύναμη που συνήθιζε. Γιατί εργαζόμαστε αν όχι για να αντέξουμε οικονομικά τον τρόπο ζωής που επιθυμούμε; Όταν αυτός ο τρόπος ζωής (να πηγαίνετε σε ένα εστιατόριο σε ειδικές περιστάσεις, να πηγαίνετε σε μια συναυλία με φίλους, να παίρνετε στα παιδιά σας τα χριστουγεννιάτικα δώρα που θέλουν) γίνεται δυσβάσταχτος, η απογοήτευση είναι κατανοητή. Η απογοήτευση με τον καιρό μετατρέπεται σε ήττα και η ήττα μοιάζει πολύ με εξάντληση. Είμαστε μια κοινωνία με επίκεντρο την εργασία για γενιές. Η συμβολή των μη βιώσιμων τρόπων ζωής, του άγχους εκτός ελέγχου μας και της οικονομικής ανασφάλειας δημιουργεί μια πολύ κουρασμένη ομάδα ανθρώπων.

Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχουν πράγματα υπό τον έλεγχό μας που μπορούν να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής μας και να μειώσουν την εξάντληση. Σκέψου τι αυξάνει την ποιότητα της ζωής σου και σε κάνει να αισθάνεσαι γεμάτη ενέργεια. Στη συνέχεια, σκέψου τι μειώνει την ποιότητα της ζωής σου και σε κουράζει. Στο τέλος της ημέρας, το πώς νιώθουμε καθορίζεται από μικρές αποφάσεις που παίρνουμε. Πόσο κοιμόμαστε, δίνοντας προτεραιότητα σε μια πρωινή βόλτα με έναν φίλο, καταναλώνουμε προσεκτικά τα μέσα ενημέρωσης, αρνούμαστε να συζητήσουμε για το εργασιακό άγχος όταν είμαστε εκτός γραφείου—αυτά τα μικρά πράγματα κάνουν μεγάλη διαφορά, αλλά πρέπει να τα κάνουμε με συνέπεια και αμείλικτα. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε τους παράγοντες της εξάντλησης υπό τον έλεγχό μας για να διασφαλίσουμε ότι ζούμε υγιείς, ειρηνικές και ικανοποιητικές ζωές.