Agatha Cristie: 133 χρόνια από τη γέννηση της γυναίκας που έκανε το έγκλημα key study

Σαν σήμερα πριν από 133 χρόνια ήρθε στον κόσμο η Agatha Mary Clarissa Miller, γνώστη σε όλους μας με το όνομα Agatha Cristie. Σήμερα -καθόλου συμπτωματικά- κάνει πρεμιέρα στους κινηματογράφους η νέα ταινία του Kenneth Branagh, «A haunting in Venice» (Μυστήριο στη Βενετία) στον ρόλο του εμβληματικού Poirot, του Βέλγου ντετέκτιβ που αγαπήσαμε μέσα από τα βιβλία της Αgatha. Δεν ξέρω αν θα πήγαινε στην πρεμιέρα της ταινίας εάν ζούμε η αγαπημένη σε όλο τον κόσμο συγγραφέας μυστηρίου, είμαι σχεδόν βέβαιη όμως ότι θα χαίρονταν πολύ να βλέπει την ανταπόκριση που έχουν τα βιβλία της ακόμα και σήμερα, αλλά και οι ταινίες που βασίζονται σε αυτά.

Ο Kenneth Branagh σαν ένας ιδανικός Poirot μας μεταφέρει στην οθόνη μία ακόμα ιστορία, από βιβλίο της Agatha, έπειτα από τα δυο πολύ επιτυχημένα remake που έχουμε δει ήδη. Αλλά μέχρι να φτάσουμε στα βιβλία και τις ταινίες, ας δούμε μερικά πράγματα για τη ζωή της Cristie και πώς έφτασε στην συγγραφή τόσων έργων και στην τεράστια παγκόσμια επιτυχία της.

AGATHA CRISTIE -ΤΑΙΝΙΑ — ΠΗΓΗ:instagram.com/officialagathachristie/

Η Mary Clarissa Agatha Miller, αργότερα γνωστή ως Agatha Christie, γεννήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 1890 στο Torquay του Devon της Αγγλίας. Μεγαλωμένη και μορφωμένη στο Ashfield, το άνετο σπίτι των γονιών της, η Cristie άρχισε να φτιάχνει ιστορίες από παιδί. Η μητέρα της και η μεγαλύτερη αδερφή της Madge έφτιαξαν επίσης ιστορίες: η Madge είπε ιδιαίτερα συναρπαστικές ιστορίες για μια φανταστική, ψυχικά διαταραγμένη μεγαλύτερη αδερφή. Η Agatha παντρεύτηκε τον συνταγματάρχη Archibald Christie το 1914, πριν από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και απέκτησε μια κόρη. Ενώ ο σύζυγός της πολεμούσε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Agatha εργάστηκε ως βοηθός σε ένα φαρμακείο, όπου έμαθε για τα δηλητήρια. Άρχισε να γράφει έπειτα από πρόκληση της αδερφή της και δημιούργησε το πρώτο της μυθιστόρημα μυστηρίου, The Mysterious Affair at Styles (1920), με τον Βέλγο ντετέκτιβ Hercule Poirot, ο οποίος θα εμφανιζόταν σε 25 ακόμη μυθιστορήματα κατά το επόμενο τέταρτο του αιώνα. Το μυθιστόρημα βρήκε μέτρια επιτυχία και συνέχισε να γράφει. Το Murder of Roger Ackroyd (1926) έγινε best-seller και γνώρισε εκπληκτική επιτυχία για το υπόλοιπο της ζωής της.

Ωστόσο, περίπου αυτή την περίοδο η Agatha μπήκε σε μια περίοδο συναισθηματικής αναταραχής μετά τον θάνατο της μητέρας της και το διαζύγιο από τον πρώτο της σύζυγο. Εξαφανίστηκε για 11 ημέρες και τελικά εμφανίστηκε σε ένα spa υγείας. Η εξαφάνισή της είχε μεγάλη δημοσιότητα και ακολούθησε μια δαπανηρή κυβερνητική έρευνα. Αργότερα επικρίθηκε επειδή δεν είχε αποκαλύψει το πού βρίσκεται πιο νωρίς.

AGATHA CRISTIE — ΠΗΓΗ:instagram.com/officialagathachristie/

Το 1930 παντρεύτηκε τον αρχαιολόγο Sir Max Mallowan και τον συνόδευσε σε αποστολές στη Μέση Ανατολή, που έγινε το σκηνικό για πολλά από τα μυθιστορήματά της. Δημιούργησε τη Miss Marple, μία από τους πιο αγαπημένους της ντετέκτιβ, το 1930. Συνολικά, η Christie έγραψε περίπου 80 μυθιστορήματα, 30 συλλογές διηγημάτων και 15 θεατρικά έργα, καθώς και έξι ειδύλλια με το ψευδώνυμο Mary Westmacott. Αναγορεύτηκε ιππότης το 1971 και πέθανε το 1976, μόλις ένα χρόνο αφότου «σκότωσε» τον Poirot στο μυθιστόρημα Curtain: Hercule Poirot’s Last Case. Μάλιστα ο διάσημος Poirot είχε το δικό του πρωτοσέλιδο στους New York Times στις 6 Αυγούστου 1975. Όταν πέθανε η Agatha, περισσότερα από 400 εκατομμύρια αντίτυπα των βιβλίων της είχαν πουληθεί σε περισσότερες από 100 γλώσσες.

Τα πρώτα χρόνια της ζωής της

Ο πατέρας της ήταν ένας πλούσιος Αμερικανός που λεγόταν Frederick Miller και η μητέρα της ήταν η Clara, η Ιρλανδή ανιψιά της δεύτερης συζύγου του πατέρα του Frederick. Ο Frederick και η Clara είχαν τελικά εγκατασταθεί στο Torquay, ένα δημοφιλές θέρετρο στην ακτή του Νότιου Devon, και η μικρή Αγκάθα ήρθε ως «πολύ αγαπημένη σκέψη», 10 χρόνια μετά τον αδερφό της Mondy και 11 μετά την αδελφή της Madge. Η οικογένεια ζούσε μια εύπορη ζωή στο Ashfield, ένα μεγάλο σπίτι όχι μακριά από τη θάλασσα με μεγάλο κήπο και πολλά μέρη για να παίξουν τα μικρά κορίτσια.

Αυτό που έκανε την ανατροφή της Agatha ασυνήθιστη, ακόμη και για την εποχή, ήταν ότι εκπαιδεύτηκε στο σπίτι της από τον Frederick εκείνα τα πρώτα χρόνια. Η Clara, που ήταν εξαιρετική αφηγήτρια, δεν ήθελε η Agatha να μάθει να διαβάζει μέχρι τα οκτώ της, αλλά εκείνη έμαθε να διαβάζει στα 5 της. Οι επινοημένες ιστορίες της μητέρας της Clara σίγουρα τροφοδότησαν τη ζωηρή της φαντασία και απορρόφησε τις παιδικές ιστορίες της εποχής. Όταν βρισκόταν στο σπίτι, η αδερφή της περνούσε συχνά χρόνο με τη μικρή Agatha φτιάχνοντας σενάρια για τρομακτικούς χαρακτήρες και η εκείνη είχε έναν επαναλαμβανόμενο εφιάλτη για έναν τρομακτικό «Πυροβολητή». Οι άνθρωποι που δεν ήταν αυτοί που φαίνονται συνέχισαν να παίζουν ρόλο στις μετέπειτα ιστορίες της. Όταν η Αγκάθα ήταν πέντε ετών, οι επενδύσεις της οικογένειας στην Αμερική υπέφεραν και, για να κάνουν οικονομία, νοίκιασαν τον σπίτι τους και πέρασαν λίγο χρόνο στη Γαλλία. Ήταν εδώ που η Αγκάθα έμαθε τα ιδιωματικά αλλά ανόητα γαλλικά της και το ταξίδι σηματοδότησε την έναρξη της δια βίου αγάπης της για τα ταξίδια.

Ωστόσο, λίγο μετά τα ενδέκατα γενέθλιά της, ο κόσμος της Agatha ανατράπηκε από τον ξαφνικό θάνατο του πατέρα της. Η μητέρα της ήταν ταραγμένη και η Agatha έγινε η πιο στενή σύντροφος της. Υπήρχαν περισσότερες ανησυχίες για τα χρήματα και συζητήσεις για την πώληση του Ashfield, αλλά η Clara και η Agatha βρήκαν έναν τρόπο να προχωρήσουν. Η Agatha φοίτησε για λίγο σε ένα σχολείο θηλέων , αλλά θεωρώντας ότι ήταν ακατάλληλο, η Clara πήγε την κόρη της στο Παρίσι όπου πέρασε χρόνο σε μια σειρά από οικοτροφεία, παρακολουθώντας μαθήματα πιάνου και τραγουδιού και ασπαζόμενη την κουλτούρα της γαλλικής πρωτεύουσας. Θα μπορούσε ακόμη και να ήταν επαγγελματίας πιανίστα.

Στα 18 της η Αγκάθα διασκέδαζε ήδη γράφοντας διηγήματα, κάτι που της είχε προτείνει η μητέρα της για να αποτρέψει την πλήξη της ενώ βρισκόταν στο κρεβάτι με γρίπη. Ο οικογενειακός φίλος και συγγραφέας Eden Philpotts πρόσφερε οξυδερκείς και εποικοδομητικές συμβουλές: «Ο καλλιτέχνης είναι μόνο το γυαλί μέσα από το οποίο βλέπουμε τη φύση, και όσο πιο καθαρό και απόλυτα καθαρό αυτό το ποτήρι, τόσο πιο τέλεια εικόνα μπορούμε να δούμε μέσα από αυτό. Μην εισβάλλετε ποτέ στον εαυτό σας.» Μερικές από αυτές τις πρώτες ιστορίες ξαναδουλεύτηκαν αργότερα και συγκεντρώθηκαν σε συλλογές.

Οι χαρακτήρες των βιβλίων της

Ο Poirot και ο Mrs. Marple είναι οι πιο γνωστοί ντετέκτιβ της, με τους δύο να εμφανίζονται σε δεκάδες μυθιστορήματα και διηγήματα. Ο Poirot έκανε τις περισσότερες εμφανίσεις στο συνολικό έργο της σε τίτλους που περιελάμβαναν τους Ackroyd, The Mystery of the Blue Train (1928) και Death in the Clouds (1935). Η Miss Marple έχει παρουσιαστεί σε βιβλία όπως το The Moving Finger (1942) και A Pocket Full of Rye (1953) και έχει παιχτεί στην οθόνη από ηθοποιούς όπως η Angela Lansbury, η Helen Hayes και η Geraldine McEwan. Άλλοι αξιόλογοι χαρακτήρες της Κρίστι είναι οι Tuppence και Tommy Beresford, Colonel Race, Parker Pyne και Ariadne Oliver.

Η Ζωή και ο Θάνατος

Γράφοντας στα τελευταία της χρόνια, η Agatha έγραψε περισσότερα από 70 αστυνομικά μυθιστορήματα. Αν και έγραψε επίσης ρομαντικά μυθιστορήματα όπως το Unfinished Portrait (1934) και το A Daughter’s a Daughter (1952) με το όνομα Mary Westmacott, η επιτυχία της Christie ως συγγραφέας μυθιστορημάτων έχει κερδίσει τίτλους όπως η «Queen of Crime» και η «Queen of Mystery». Η Christie μπορεί επίσης να θεωρηθεί βασίλισσα όλων των εκδοτικών ειδών καθώς είναι μια από τις συγγραφείς με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην ιστορία, με τα συνδυασμένα έργα της να πουλούν περισσότερα από 2 δισεκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Η Cristie ήταν επίσης διάσημη θεατρική συγγραφέας, με έργα όπως το The Hollow (1951) και το Verdict (1958). Το έργο της Η Ποντικοπαγίδα άνοιξε το 1952 στο Ambassador Theatre και —σε περισσότερες από 8.800 προβολές για 21 χρόνια— κατέχει το ρεκόρ για τη μεγαλύτερη αδιάσπαστη παράσταση σε θέατρο του Λονδίνου. Επιπλέον, αρκετά από τα έργα του Κρίστι έχουν γίνει δημοφιλείς ταινίες, όπως το Murder on the Orient Express (1974) και το Death on the Nile (1978).

Η Christie έγινε dame το 1971. Το 1974, έκανε την τελευταία της δημόσια εμφάνιση για την πρώτη βραδιά της θεατρικής εκδοχής του Murder on the Orient Express. Η Κρίστι πέθανε στις 12 Ιανουαρίου 1976. Στην αυτοβιογραφία της έγραψε «Τι να πω στα εβδομήντα πέντε; “Ευχαριστώ τον Θεό για την καλή μου ζωή και για όλη την αγάπη που μου έχει δοθεί”».

Διάβασε επίσης:

140 χρόνια Coco Chanel- Η γυναίκα πίσω από τον απόλυτο μύθο της μόδας που έγραψε ιστορία

Στις 19 Αυγούστου 1883, η Jeanne DeVolle γέννησε, σε έναν ξενώνα, την Gabrielle Bonheur Chanel, την οποία, μια μέρα, ο κόσμος θα γνώριζε με το ομώνυμο όνομα Coco Chanel. Αν και σήμερα γνωρίζουμε τη Chanel ως ένα εμβληματικό όνομα πολυτελείας, η καταγωγή της σχεδιάστριας προήλθε από μια μελαγχολική και θλιμμένη παιδική ηλικία. Έζησε τον πρόωρο θάνατο της μητέρας της, την εγκατάλειψη από τον πατέρα της Henri-Albert Chanel, -έναν πλανόδιο πωλητή στο επάγγελμα- και χρόνια υπό την επιμέλεια των Αδελφών της Ιερής Καρδιάς, στην Aubazine. Εκεί περιτριγυρίστηκε από γυναίκες ντυμένες μόνο με αυστηρά ρούχα, αυστηρά λευκά και μαύρα, και την αυστηρή αρχιτεκτονική του αβαείου, όμως, κατά ειρωνικό τρόπο, ακριβώς εδώ η Gabrielle άρχισε να γίνεται Chanel: η αντίθεση των αντίθετων χρωμάτων και της αυστηρότητας των γραμμών που τελικά έγιναν το χαρακτηριστικό γνώρισμα των σχεδίων της.

Σε ηλικία 18 ετών, η Gabrielle Chanel βρέθηκε ελεύθερη να εγκαταλείψει την Aubazine και να αρχίσει να ζει τη ζωή της στην αυγή της νιότης της. Άρχισε να εργάζεται ως πωλήτρια στο κατάστημα Maison Grampayre στο Moulins, ενώ ταυτόχρονα εργαζόταν ως τραγουδίστρια σε ένα καφέ. Σε ένα από τα τραγούδια που την χαρακτηρίζουν «Qui qu’a vu Coco?» φημολογείται ότι πήρε το θρυλικό παρατσούκλι της, Coco. Προχωρώντας μπροστά, τα ίδια καφενεία στο Moulins οδήγησαν στην έκθεσή της και στη γνωριμία της με εξέχοντα στελέχη της μόδας, όπως ο Étienne de Balsan, γιος επιχειρηματιών κλωστοϋφαντουργίας, ο οποίος την προσκάλεσε να μετακομίσει σε ένα κάστρο στο Royallieu. Μετά από μια εξαετή σχέση, ο Étienne έγινε όχι μόνο ερωτικός σύντροφος αλλά και ο πρώτος χρηματοδότης της.

Δες εδώ τη ζωή της Coco Chanel

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ