Ένα καλό αφεντικό κάνει καλό στην υγεία σου- Δες γιατί

Αν σου έχουν τύχει και εσένα μερικά απαίσια αφεντικά σίγουρα θα γνωρίζεις ότι ένα καλό αφεντικό είναι εκείνο που κάνει την δουλειά και τη ζωή σου εντελώς διαφορετική. Ίσως έχεις επίσης μοιραστεί βλέμματα φόβου με τους συναδέλφους σου όταν ακούς τα βήματα του αφεντικού σου να καταφθάνουν. Υπάρχουν ακόμη και αφεντικά να ουρλιάζουν στους εργαζομένους επειδή χρησιμοποίησαν λάθος μέγεθος γραμματοσειράς σε ένα έγγραφο του Word. Δεν χρειάζεται να είσαι καλύτεροι φίλοι με το αφεντικό σου. Σε κάθε δουλειά, όμως, είναι βασικό να υπάρχει ένα αφεντικό που θα σε σέβεται ως άτομο. Οι οικονομολόγοι είναι όλο και περισσότερο της άποψης ότι η ποιότητα των θέσεων εργασίας έχει εξίσου μεγάλη σημασία με την ποσότητά τους. Ο Dani Rodrik, καθηγητής οικονομικών στο Harvard πιστεύει ότι ένα από τα «θεμελιώδη προβλήματα του σύγχρονου καπιταλισμού» είναι «η αποτυχία του να παράγει επαρκή αριθμό καλών θέσεων εργασίας». Ο Daron Acemoglu, καθηγητής του ΜΙΤ, υποστηρίζει ότι «καμία γνωστή ανθρώπινη κοινωνία δεν δημιούργησε κοινή ευημερία αποκλειστικά μέσω της αναδιανομής» και ότι «οι καλές θέσεις εργασίας, όχι η αναδιανομή, είναι αυτές που παρέχουν στους ανθρώπους σκοπό και νόημα στη ζωή».

Οι οικονομολόγοι δεν είναι οι μόνοι που ενδιαφέρονται. Οι εργοδότες που αγωνίζονται με ελλείψεις προσωπικού θέλουν επίσης να μάθουν πώς να κρατήσουν τους ανθρώπους ευτυχισμένους στην εργασία τους. Αλλά τι κάνει μια δουλειά καλή; Οι ερευνητές έχουν καταλήξει σε διάφορους ορισμούς με βάση πληθώρα δεδομένων ερευνών. Μια ευρωπαϊκή μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «μια εργασία υψηλής ποιότητας μπορεί να έχει υψηλούς εργασιακούς πόρους και υψηλές απαιτήσεις προκλήσεων, καθώς και υψηλή αμοιβή, εργασιακή ασφάλεια και ευκαιρίες εξέλιξης».

Μερικοί άνθρωποι εκτιμούν τα εντελώς αντίθετα πράγματα μεταξύ τους. Ένας δημοσιογράφος μίλησε για το πώς ήταν ανταποκριτής στο εξωτερικό κατά τη διάρκεια μιας κρίσης στην Ασία. «Ό,τι έβλεπα ή άκουγα στους δρόμους είχε νόημα. Τα αόρατα τείχη γύρω από τη δουλειά έμοιαζαν να έχουν διαλυθεί». Σε άλλους άρεσαν οι δουλειές όπου αυτοί οι αόρατοι τοίχοι ήταν αδιαπέραστοι. «Εγώ δεν παίρνω τη δουλειά μου μαζί μου στο σπίτι, δεν σκέφτομαι ποτέ τη δουλειά όταν είμαι στο σπίτι», είπε ένας άλλος. Κάποιοι λάτρευαν τις δουλειές όπου η ίδια η δουλειά ήταν το πάθος ή το χόμπι τους- άλλοι έβρισκαν χαρά στην παρέα διασκεδαστικών συναδέλφων σε κατά τα άλλα βαρετές δουλειές.

Ένα προφανές συμπέρασμα είναι ότι διαφορετικές δουλειές ταιριάζουν σε διαφορετικούς ανθρώπους σε διαφορετικά στάδια της ζωής τους. Ένα κοινό νήμα που συνδέει τις ιστορίες πολλών ανθρώπων για τις δουλειές που αγαπούσαν: ένα αξιοπρεπές αφεντικό που τους έδινε κάποια αυτονομία και «τους κάλυπτε τα νώτα». Σε μια βρετανική μελέτη σε ιδρύματα του NHS διαπιστώθηκε ότι οι χώροι εργασίας με καλές «πρακτικές διαχείρισης των ανθρώπων», όπως υποστηρικτικοί διευθυντές, είχαν πολύ περισσότερες πιθανότητες να έχουν ικανοποιημένο προσωπικό, χαμηλότερα επίπεδα απουσιών και ικανοποιημένους ασθενείς.

Τα αφεντικά πρέπει επίσης να έχουν τη διακριτική ευχέρεια, το χρόνο και την εμπιστοσύνη για να μπορούν να διοικούν σωστά τις ομάδες τους. Ορισμένες εταιρικές πολιτικές ή στόχοι μπορούν να υπονομεύσουν αυτές τις σχέσεις. Για παράδειγμα, τα συστήματα αξιολόγησης της απόδοσης που αναγκάζουν τους διευθυντές να αναθέτουν ένα σταθερό ποσοστό της ομάδας τους σε υψηλές, μεσαίες και χαμηλές επιδόσεις, μετατρέπουν τους συναδέλφους σε ανταγωνιστές και τα αφεντικά σε εχθρούς. Το λογισμικό που παρακολουθεί ή αξιολογεί τους εργαζόμενους μπορεί ομοίως να διαβρώσει την εμπιστοσύνη μεταξύ των αφεντικών και του προσωπικού τους.

Διάβασε επίσης:

Αυτό είναι το μόνο εμπόδιο ανάμεσα σε εσένα και την επιτυχία λέει μία ψυχολόγος του Harvard

To άγχος, η δυσφορία και η αλλαγή είναι όλα μέρος της ζωής, αλλά δεν είναι και εχθροί. Ο Νο 1 σιωπηλός σαμποτέρ της επιτυχίας μας είναι το πώς αντιδρούμε σε αυτούς τους παράγοντες που μας εμποδίζουν να τα καταφέρουμε και να επιτύχουμε. «Ως ψυχολόγος του Harvard, έχω παρατηρήσει αυτόν τον αγώνα από πρώτο χέρι. Επινόησα μια ιδέα για αυτό, την «ψυχολογική αποφυγή», βασισμένη στην 20ετή ερευνητική και κλινική μου εργασία. Η ψυχολογική αποφυγή είναι οποιαδήποτε απάντηση σε μια αντιληπτή απειλή που φέρνει άμεση συναισθηματική ανακούφιση, αλλά έρχεται με μακροπρόθεσμες συνέπειες», λέει η Η Luana Marques, PhD, είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Harvard, ιδρύτρια και διευθύντρια του Community Psychiatry Pride στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης και πρώην πρόεδρος της Ένωσης Άγχους και Κατάθλιψης της Αμερικής. Είναι η συγγραφέας των «Σχεδόν ανήσυχη: Είναι η ανησυχία ή η αγωνία μου (ή του αγαπημένου μου) πρόβλημα;» και «Τολμηρή κίνηση: ένα σχέδιο 3 βημάτων για τη μετατροπή του άγχους σε δύναμη».

Για να ζήσουμε μια ικανοποιητική ζωή, πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις και τους φόβους μας κατά μέτωπο. Ακολουθούν τρία κοινά σημάδια ψυχολογικής αποφυγής και πώς να τα χειριστείς:

1. Υποχώρηση

Εάν έχεις έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με ένα λιοντάρι, το πρώτο σου ένστικτο μπορεί να είναι να τρέξεις. Αλλά στην καθημερινή μας ζωή, η υποχώρηση είναι πιο λεπτή. Μπορεί να επιχειρήσεις να ξεφύγεις από το άγχος πίνοντας ένα ποτήρι κρασί ή χάνοντας μια ευκαιρία εργασίας που περιλαμβάνει δημόσια ομιλία. Τι να κάνουμε αντ’αυτού: Πολλές φορές εκλογικεύουμε την υποχωρητική μας συμπεριφορά. Θα μπορούσαμε να πούμε, «Δεν φοβάμαι τα ύψη, απλώς δεν μου αρέσουν τα τρενάκια του λούνα παρκ» ή «Κανείς δεν θα προσέξει αν παρευρεθώ».

Δες εδώ τι λέει μία ψυχολόγος του Harvard

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ