Σόλων Τσούνης: «Το Σόι το βλέπουν παιδιά από 5-18 ετών ακόμη και την ώρα του φαγητού. Απίστευτο;»

Μία λαμπερή μέρα δίπλα στη θάλασσα συναντήσαμε τον Σόλωνα Τσούνη, έναν από τους πιο φωτεινούς ανθρώπους που γνωρίζουμε και κατάφερε να κάνει εκείνη την μέρα ακόμα πιο όμορφη από ό,τι το ίδιο το τοπίο γύρω μας είχε ήδη καταφέρει. Φέτος συναντάμε τον Σόλωνα να βρίσκεται «παγιδευμένος» στην ομώνυμη τηλεοπτική σειρά του ANT1 ενώ αυτή την εποχή βρίσκεται σε πρόβες για το ανέβασμα ενός θεατρικού θρίλερ. Από το τηλεοπτικό αστυνομικό θρίλερ λοιπόν στο ψυχολογικό θεατρικό θρίλερ και από εκεί στους πίνακες που ζωγραφίζει και το ιδιαίτερο θέμα που έχει διαλέξει αυτή τη φορά. Η συζήτηση με τον Σόλωνα ξεκινά και αλήθεια… δεν ήθελα να πατήσω το stop με τίποτα!

Αυτή την εποχή σε βλέπουμε στο πολύ επιτυχημένο σήριαλ του ΑNT1 «Παγιδευμένοι». Αν κάποιος δεν το έχει δει και δεν ξέρει ποια είναι η υπόθεση, τι θα του έλεγες; Ποιος είναι ο δικός σου ρόλος στη σειρά;

Θα του έλεγα να μπει στο wed site του ANT1 και να το δει από την αρχή, γιατί αξίζει πάρα πολύ αυτό το σήριαλ, έχει παρά πολύ ωραία πλοκή.

Είναι ένα αστυνομικό-ψυχολογικό θρίλερ. Το σενάριο του είναι γεμάτο αγωνία και σασπένς, χωρίς να κάνει καμία κοιλιά και είναι πραγματικά καταπληκτικό.

Εγώ κάνω τον Νίκο Ασλανίδη, ο όποιος είναι ο γαμπρός της πρωταγωνίστριας και του θύματος. Γιατί το σήριαλ ξεκινάει με μία δολοφονία.

Ξέρεις ποιος έχει σκοτώσει την αδερφή της γυναίκας σου; Μη μας το πεις, απλά πες μας αν έχεις την πληροφορία του ποιος είναι ο δολοφόνος.

Η αλήθεια είναι ότι αυτή η ερώτηση είναι πολύ γενική, γιατί στην αρχή ήμουν και εγώ ύποπτος για τον φόνο. Αν κάποιος το βλέπει μπορεί να καταλάβει, δεν μπορώ να το εξηγήσω, γιατί και εγώ δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί και ποιος είναι ο δολοφόνος.

Πως είναι ο χαρακτήρας σου; Σου αρέσει;

Ο χαρακτήρας μου είναι ένας άνθρωπος που δεν μου ταιριάζει καθόλου και είναι πολύ μακριά από έμενα.

Έχει μία αντιφατική ηθική, από τη δίκη μου ηθική. Είναι ένας κάλος πατέρας, αλλά ένας άπιστος σύζυγος και βλέπουμε πώς διαχειρίζεται την απιστία και προσπαθεί να απομακρυνθεί από τις ευθύνες που του αναλογούν. Είναι ευθυνόφοβος και κοροϊδεύει τη γυναίκα του, κάτι που σαν συμπεριφορά έμενα σαν Σόλωνα δεν με αντιπροσωπεύει καθόλου.

Όλοι οι χαρακτήρες της σειράς όμως είναι άνθρωποι που μπορούν να υπάρξουν και στην πραγματικότητα. Ο Νίκος λοιπόν που υποδύομαι ένας άνθρωπος που έχω δει να υπάρχει στην κοινωνία που ζούμε.

Είναι δύσκολο να υποδύεσαι έναν ρόλο τόσο διαφορετικό και τόσο μακριά από την δίκη σου προσωπικότητα και χαρακτήρα;

Ναι, είναι. Δεν είναι καθόλου εύκολο. Παρ’ όλα αυτά εγώ οφείλω να τον αγαπήσω τον ρόλο, να τον καταλάβω και να δικαιολογήσω για ποιον λόγο φέρεται έτσι. Θέλω όμως να πω ότι είναι τόσο καλογραμμένο το σενάριο που όλοι οι χαρακτήρες δικαιολογούνται και τελικά έχουν τους λόγους τους για κάθε συμπεριφορά τους. Κάνεις δεν είναι σαθρός χαρακτήρας, όλοι έχουν τους λόγους για το πώς φέρονται.

Ο δικός μου χαρακτήρας έχει χάσει ένα παιδί με τη γυναίκα του και εκείνη έχει πέσει σε κατάθλιψη. Η διαφυγή του λοιπόν είναι να βρει μία άλλη γυναίκα. Κανονικά βεβαία θα έπρεπε να βρει το θάρρος και να της ζητήσει να χωρίσουν, αλλά για κάποιους ανθρώπους και σε κάποιες οικογένειες αυτό δεν είναι εύκολο να συμβεί.

Βεβαία ο συγκεκριμένος άνθρωπος το έχει πάει και σε ένα επόμενο επίπεδο, γιατί η ερωμένη του είναι συγγενής της γυναίκας του. Όποτε γίνεται ακόμα πιο πολύπλοκο.

Με τον δικό του τρόπο ο καθένας, σε αυτή τη σειρά όλοι είναι «Παγιδευμένοι»;

Όλοι, δεν υπάρχει κανένας χαρακτήρας που να μην είναι παγιδευμένος και δεν υπάρχει κανένας που έστω και εμμέσως να μην εμπλέκεται με το κύριο θέμα της υπόθεσης που είναι η δολοφονία με την όποια ξεκινάει. Και μετά υπάρχει άλλη μία δολοφονία, και μετά υπάρχει ακόμα μία δολοφονία και βλέπουμε ότι όλο αυτό είναι μια αλυσιδωτή αντίδραση που όλοι με κάποιον τρόπο έμμεσα ή άμεσα εμπλέκονται.

Έχεις υπάρξει πότε παγιδευμένος στη ζωή σου σε κάτι;

Ναι φυσικά. Το καλό είναι ότι όταν καταλαβαίνω ότι παγιδεύομαι, σηκώνομαι και φεύγω.

Αλλά ναι, σίγουρα όλοι έχουμε υπάρξει παγιδευμένοι κάποια στιγμή στη ζωή μας σε κάτι. Είτε αυτό είναι μία σχέση, είτε είναι μία συνεργασία, κάτι μας κρατάει για κάποιο καιρό. Το θέμα είναι αργά ή γρήγορα να ξυπνήσουμε και να σηκωθούμε να φύγουμε. Σε μία συνεργασία μπορεί να είναι ένα συμβόλαιο, σε μία σχέση μπορεί να είναι μία συνήθεια. Είναι πολύ εύκολο να παγιδευτούμε, το θέμα είναι να καταφέρουμε να «ξεπαγιδευτούμε».

Πολύς κόσμος σε ταυτίζει με τον χαρακτήρα σου στο «Σόι σου», πόσο μοιάζεις στην πραγματικότητα με τον Διονύση;

Έχω κοινά με τον Διονύση, έχω μια παιδικότητα. Άλλωστε εμείς τους φτιάξαμε τους χαρακτήρες. Υπήρχε μία σκαλέτα για τους χαρακτήρες, αλλά εμείς τους στήσαμε και τους οδηγήσαμε. Σύμφωνα με την προσωπικότητα του κάθε ηθοποιού διαμορφώθηκαν οι χαρακτήρες αυτού του σήριαλ. Στα πρώτα επεισόδια μάς έβλεπαν πώς είμαστε σαν άνθρωποι, πώς παίζουμε και σίγα-σίγα διαμορφώθηκαν οι χαρακτήρες, για αυτό και είναι μια πολύ ωραία σειρά.

Ξέρεις το βλέπω τώρα μετά από χρόνια και λέω ότι κάναμε κάτι πολύ ωραίο τελικά. Γιατί όταν το γυρίζαμε και ήμουν μέσα σε αυτό έλεγα, ότι κάνουμε μία οικογενειακή σειρά όπου δίναμε όλοι τον καλύτερο μας εαυτό, δουλεύαμε πάρα πολύ, είχαμε ένα πολύ ωραίο κλίμα και ήμασταν πολύ αγαπημένοι ομάδα. Αλλά τώρα που τέλειωσε βλέπω ότι ο κόσμος συνεχίζει να ασχολείται με αυτό το σήριαλ και να το συζητάει. Έρχεται δηλαδή κόσμος στο δρόμο και μου λένε για αυτό το σήριαλ, του πόσο ωραίο ήταν και γιατί σταμάτησε και πόσο το αγαπάει.

Και συνεχίζει και το βλέπει ακόμα ξανά και ξανά, πολύ φανατικά.

Ναι, ναι το ξέρω και το βλέπουν παιδάκια που δεν είχαν γεννηθεί καν τότε. Ακούμε συνέχεια από ανθρώπους, ότι τρώνε στο τραπέζι και τα παιδιά από 5 μέχρι 18 χρονών, αλλά και πιο μεγάλοι ότι βάζουν και βλέπουν το «Σόι σου», την ώρα του φαγητού. Απίστευτο!

Είναι κάτι που δεν το έχω ξαναζήσει και το θέμα είναι ότι και οι πιο μεγάλοι ηθοποιοί της σειράς δεν το έχουν ξαναζήσει.

Δεν είναι κάτι που το ζήσεις εύκολα σαν ηθοποιός. Και το βλέπω τώρα που έχουν περάσει τα χρόνια. Μακάρι κάποιο στιγμή να έρθουν έτσι τα πράγματα και να συναντηθούμε ξανά με αυτούς του χαρακτήρες. Θα είχε πολύ ενδιαφέρον να δούμε ας πούμε 10 χρόνια μετά πως έχει εξελιχθεί ο Διονύσης, η Χαρούλα, ο Χαμπέας και η Μπέλα και όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες.

Από όλους του χαρακτήρες της σειράς, έκτος από τον δικό σου, ποιος ήταν εκείνος ο χαρακτήρας που σου ήταν πιο αγαπητός; Ποιον από όλους συμπαθούσες περισσότερο;

Μου άρεσε πάρα πολύ η Μπέλα, γιατί ήταν απίστευτο τρελοκομείο. Μου άρεσε πάρα πολύ ο Μιχάλης, που είχε και αυτός μία τρέλα. Ήταν όλοι πολλοί ιδιαίτεροι και ο καθένας είχε τη δίκη του ξεχωριστή προσωπικότητα.

Όπως και στο «Σόι σου» και εσύ έχεις μεγαλώσει σε μια μεγάλη οικογένεια με πολλά αδέρφια. Είχε κοινά η πραγματική σου οικογένεια με την τηλεοπτική; Αν και δεν ήσουν ο μικρότερος της οικογένειας ήσουν εξίσου χαϊδεμένος όσο ο Διονύσης;

Ναι είχε και όλοι βάζαμε στοιχειά ή προτείναμε πράγματα που ζούσαμε ή είχαμε ζήσει στις οικογένειες μας. Στη πραγματική μου οικογένεια κάπως έτσι ήταν, γινόταν ένας χαμός, γιατί ήμασταν 4 παιδιά, επικρατούσε ένας πανικός. Ήμουν ο χαϊδεμένος κατά μία έννοια, γιατί ήμουν και ο καλλιτέχνης της οικογένειας.

Στην τελευταία σεζόν στο «Σόι σου», ο Διονύσης έγινε μπαμπάς. Πως είναι η εμπειρία του να κάνεις για ακόμα μία φόρα σε σειρά τον μπαμπά; Θα ήθελες να το ζήσεις;

Ωραίο είναι, μία χαρά, μου αρέσει. Ναι θα μου άρεσε κάποια στιγμή να το ζήσω. Αλλά αυτό είναι κάτι που δεν το κάνεις παραγγελία, θα πρέπει να προκύψει. Να είναι όλες οι συνθήκες κατάλληλες για να συμβεί.

Είναι πραγματικά ποτέ όλες οι συνθήκες κατάλληλες για να αποκτήσεις ένα παιδί;

Ναι, τις κάνουμε εμείς κατάλληλες. Πρέπει να το θέλουμε και σε αυτή τη περίπτωση, αν το θέλουμε πολύ τις κάνουμε κατάλληλες.

Είσαι πολύ αισιόδοξος γενικά, τα λόγια σου αυτό αποπνέουν.

Ναι σε γενικές γραμμές είμαι.

Αλλά είμαι και πολύ ρεαλιστής και πολλές φόρες αυτό με κάνει να φαίνομαι απαισιόδοξος. Απλά δεν μπορώ να μην σκέφτομαι ρεαλιστικά, δεν μου αρέσουν τα παραμύθια. Και δεν υπάρχει λόγος να μην βλέπω την πραγματικότητα και να παραμυθιάζω τον εαυτό μου.

Ρεαλισμός, ένα και ένα κάνει δύο.

Κάποιος όμως θα σου έλεγε ότι παραμυθιάζοντας τον εαυτό σου μπορεί να είσαι πιο ευτυχισμένος.

Δεν νομίζω γιατί όταν κάποια στιγμή καταλάβεις ότι αυτό είναι παραμύθι, ξυπνάς απότομα και αυτό είναι βίαιο και είναι ανώμαλη ή προσγείωση. Προτιμώ να έχω μία μόνιμη επαφή με την πραγματικότητα. Το άσπρο είναι άσπρο και το μαύρο είναι μαύρο.

Είσαι απόλυτος. Θεωρείς ότι αυτό σου έχει κοστίσει στη ζωή σου;

Είμαι αρκετά απόλυτος, και αυτό είναι και κάλο και κακό. Το να είσαι ειλικρινής και να υπερασπίζεσαι το θέλω σου και το πιστεύω σου, είναι θεμιτό και δεν μου έχει κοστίσει ποτέ. Εγώ αυτό που θέλω από μένα είναι να μην τα χάνω αυτά τα στοιχεία.

Θέλω να μην χάσω αυτή την απολυτότητα που με διακατέχει. Για μένα είναι υπεκφυγή το να στρογγυλεύεις τα πράγματα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είσαι διαλλακτικός.

Το να είσαι απόλυτος δεν σημαίνει ότι είσαι στριμμένος και πεισματάρης, για μένα σημαίνει ότι ξέρεις τι θέλεις και το διεκδικείς. Ο απόλυτος άνθρωπος δεν γίνεται αντιπαθής και κακός, όταν δεν πιέζει κανέναν.

Το θέμα είναι αυτό που πιστεύεις εσύ να βρεις ανθρώπους που θα το πιστεύουν και εκείνοι, για να συνεννοείστε ειρηνικά και ωραία. Τώρα αν δεν βρεθούν άνθρωποι με τα ίδια πιστεύω και τις ίδιες αντιλήψεις, δεν χρειάζεται να μείνεις εκεί και να πιέσεις ή να χειριστείς καταστάσεις.

Δεν πρέπει να προσπαθούμε να αλλάξουμε ποτέ κανέναν και κανένας δεν θα πρέπει να προσπαθεί να αλλάξει εμάς. Δεν σου λέω να μην κάνουμε αλλαγές, να κάνουμε και να εξελισσόμαστε, αλλά συνειδητές αλλαγές. Γιατί βλέπουμε ότι κάτι που κάνουμε δεν είναι σωστό, κάνει κακό σε εμάς και τους γύρω μας. Αν υπεκφεύγουμε, δεν γίνεται δουλειά και αν επίσης νομίζουμε ότι είμαστε τέλειοι και ότι θα αλλάξουμε τον κόσμο, ή δίνουμε συμβουλές και λέμε στους ανθρώπους πως πρέπει να συμπεριφέρονται, αυτό είναι λάθος. Πρώτα από όλα κάνουμε προβολή αυτού που θέλουμε εμείς στον άλλον.

Πως θα ήθελες να είσαι σε 10 χρόνια; Και τι θα ήθελες να κάνεις; Θα ήθελες να συνεχίσεις να κάνεις αυτή τη δουλειά;

Θέλω να είμαι πιο ώριμος από ότι είμαι τώρα. Πιο σταθερός από ότι είμαι τώρα, σε όλα τα επίπεδα και υγιής. Ηθοποιός είμαι και ηθοποιός θα ήθελα να είμαι, αλλά δεν ξέρεις ποτέ που σε οδηγεί η ζωή. Θα ήθελα να συνεχίσω να ζωγραφίζω και να έχω τον χρόνο και τη δυνατότητα να τα κάνω και τα δύο.

Δηλαδή δεν μπορείς να φανταστείς για ένα χρονικό διάστημα ίσως να κάνεις αποκλειστικά το ένα ή το άλλο.

Μπορώ να το φανταστώ. Όλα μπορώ να τα φανταστώ. Μη σου πω ότι είναι και χρήσιμα τα διαλλείματα. Αρκεί να είναι δικές σου επιλογές. Όταν μένεις αναγκαστικά χωρίς δουλειά δεν είναι καλό. Όταν όμως εσύ αποφασίζεις εσύ ότι φέτος θα κάνω θέατρο και δεν θα κάνω τηλεόραση, ή δεν θα κάνω ούτε το ένα ούτε το άλλο γιατί θέλω να ξεκουραστώ. Αυτό είναι ευτυχία, υγεία, όταν είναι επιλογή.

 

Ποιος είναι ο αγαπημένος σου ζωγράφος;

Ο Picasso, o Goya, o Van Gogh… έχω πολλούς που αγαπώ και θαυμάζω.

Αν μπορούσες να αγοράσεις ένα αυθεντικό πίνακα από κάποιον από τους ζωγράφους που αγαπάς και να τον βλέπεις μέσα στο σπίτι σου κάθε μέρα, ποιος θα ήταν;

Αν μπορούσα να αγοράσω έναν οποιονδήποτε πίνακα, θα ήταν η αυτοπροσωπογραφία του Van Gogh, ή κάτι του Goya, ή τη Guernica. Έχω δει από κοντά αυτόν το πίνακα – Guernica- και είναι πραγματικά το απόλυτο χάσιμο αυτό το έργο, είναι αριστούργημα.

Τι ζωγραφίζεις αυτή την εποχή; Ποιο είναι το θέμα σου;

Αυτή την εποχή έχω κάνει ήδη τα προσχέδια για μία σειρά έργων που θέλω να κάνω. Δεν μπορώ να στο εξηγήσω απόλυτα με λεπτομέρειες, αλλά το έχω μπροστά μου όλο αυτό που θέλω να βγει από τα 5-6 έργα που θα ξεκινήσω να κάνω. Αν μπορούσα να πω το θέμα αφορά το πώς επιπλέουν οι ψυχές μας στον σύγχρονο κόσμο.

Προσπαθώ να φανταστώ πως μπορεί να μεταφραστεί αυτό σε εικόνα. Πως σου προέκυψε αυτή η ιδέα;

Μεταφράζεται με διάφορα κομμάτια που επιπλέουν σε κάτι που δεν ξέρουμε τι είναι ακριβώς. Η ιδέα συνέβη. Ήθελα να ξεκινήσω να ζωγραφίζω κάτι και πήγα με κάποιο μοντέλο που επέλεξα για φωτογράφιση και συνέβη. Υπάρχουν φορές που ξεκινάω χωρίς να ξέρω τι θέλω να κάνω, κάποιες άλλες ξέρω ακριβώς τι είναι αυτό που θέλω να δημιουργήσω.

Αυτό είναι μία ιδέα που μου προέκυψε, το ότι επιπλέουμε. Στο σύμπαν που ζούμε, στον κόσμο, στη γη, στη θάλασσα, κάπου είμαστε, κάπου πηγαίνουμε. Κάπου μας πηγαίνει κάτι.

Το αφήνουμε να μας πηγαίνει ή το καθοδηγούμε;

Το αφήνουμε. Η γη εξάλλου κινείται με μία συγκεκριμένη τροχιά και εμείς στην ίδια τροχιά μαζί της κινούμαστε. Και οι ψυχές μας πηγαίνουνε μαζί και έχουνε νομίζω ότι έχουμε μία προκαθορισμένη πορεία που εμείς την παίρνουμε και την διανύουμε και τη διαλύουμε και μετά πρέπει να βρούμε τον ξανά τον δρόμο μας.

 

Θεωρείς ότι οι ζωές μας και τα πράγματα γενικά είναι λίγο προδιαγεγραμμένα;

Νομίζω ότι είναι, αλλά δεν είμαστε έρμαια. Αλλά στην ενήλικη ζωή μας –πάνω στο ψάξιμο μας- εμείς αποφασίζουμε να βγούμε από τους δρόμους μας και να πάρουμε άλλους που νομίζουμε ότι είναι οι σωστοί και χανόμαστε. Και μετά κάποια στιγμή αν είμαστε τυχεροί και δεν έχουμε χαθεί εντελώς ξαναμπαίνουμε στους δρόμους που από τη φύση έπρεπε να ακολουθήσουμε.

Θυμάμαι πριν την καραντίνα να συζητάμε για τους πίνακες που έφτιαχνες και για την έκθεση που ήθελες να κάνεις.

Στην καραντίνα ζωγράφισα πάρα πολύ. Έτσι πέρασα την καραντίνα μου, γιατί ακυρώθηκαν όλα τα θεατρικά που είχα κλείσει.

Και μόνο στα τελειώματα της καραντίνας έκανα το σήριαλ «Ποιος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου» με τον Μανουσάκη. Αλλά κυρίως την καραντίνα μου την πέρασα με τον σκύλο μου και τη ζωγραφική.

Τι σου έμαθε η καραντίνα;

 Μου έμαθε να μην είμαι ανασφαλής, να μην φοβάμαι. Μου έμαθε ότι μετά την καραντίνα θέλω να κοινωνικοποιηθώ περισσότερο από πριν σαν άνθρωπος.

Ότι η φιλία και ό,τι περιέχει τη συντροφικότητα, είναι πολύ σημαντικό στη ζωή μας. Επίσης μου έμαθε να κάνω καλύτερες επιλογές, γιατί είδα τα πράγματα πιο αποστασιοποιημένα και είδα τι θέλω να κάνω από δω και πέρα στη δουλειά μου.

 

Πριν την καραντίνα ήσουν πιο μοναχικός άνθρωπος;

Ναι, απλώς δούλευα πολύ και δεν το καταλάβαινα. Είχα γίνει πολύ μοναχικός, που δεν ήμουνα. Αλλά μέσα στη δουλειά αναγκάστηκα να γίνω μοναχικός, γιατί είναι τόσοι πολλοί οι άνθρωποι που συναναστρεφόμαστε κάθε μέρα και στα σήριαλ και μετά στο θέατρο, που το βράδυ θες απλά να πας σπίτι σου και να ηρεμήσεις και να ξεκουραστείς, για να ξυπνήσεις την επόμενη μέρα και να πας πάλι στη δουλειά. Όποτε δεν σου λείπει ο κόσμος άλλα είσαι μόνος σου.

Τώρα σε βρίσκουμε να κάνεις πρόβες για μία νέα θεατρική παράσταση που θα ανέβει τον Μάρτιο.

Μου έγινε μία πολύ ωραία πρόταση από τη Νάταλι Δήμου, με την όποια θα παίζουμε μαζί, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Δεγαΐτη και το έργο λέγεται «Το στρίψιμο της βίδας», που θα ανέβει στο θέατρο Μικρό Άνεσις στα τέλη Μαρτίου.

Αυτό το έργο είναι ένα καθαρόαιμο θα έλεγα θρίλερ, έχουν βασιστεί πολλές ταινίες σε αυτό το μυθιστόρημα, το όποιο έχει διασκευαστεί και ανεβαίνει τώρα σαν θεατρικό. Θα σου πω μόνο ότι έχει επηρεαστεί η ταινία «The Others», δεν μπορώ να σου πω περισσότερα γιατί δεν θέλω να προδώσω τι γίνεται στο έργο.

Κλείνοντας, πως αισθάνεσαι που είσαι ένας απόφοιτος λυκείου που έχει τελειώσει το Θέατρο Τέχνης;

Χάλια, χάλια αισθάνομαι. Ελπίζω να το αποσύρουν. Είναι πολύ υποβιβαστικό. Πραγματικά είναι πάρα πολύ άσχημο. Υποβιβάζουν τον πολιτισμό και τις τέχνες. Είναι ντροπιαστικό  τόσο σημαντικές σχόλες όπως το Εθνικό, το Τέχνης, το Κρατικό, η Βεάκη και αρκετές άλλες να μηδενίζεται η εκπαιδευτική τους αξία.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ : ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
https://www.instagram.com/apostolis_anastasopoulos1/
https://www.facebook.com/apostolis.anastasopoulos.5